talât, 1912’de düştüğünde ziyaretine gelen herbert’in hiç korkup korkmadığını sorması üzerine “hayat zaten zordur, bir de ölüm bekleyeceksek yükümüz taşınmaz” diyor.

kemalist türkiye’nin karikatürü. ismet ve kemal paşaların ellerinde yenilik olarak tasvir edilen genç cumhuriyet, çocuğun kucağında ise ilerleme figürü olarak lokomotif bulunuyor.

ecnebi düşmanlığı türk’ün mayasıdır, mayasız türk olmaz.

mustafa kemal, ittihat ve terakki içerisinde en çok cemal’in hizbine yakındı ve 1917’de suriye cephesinde iken alman misyonunun ordu stratejilerindeki yanlışlığını beraber eleştirmişlerdi. öyle ki burada cemiyetin enver idaresine karşı ordu darbesi düşündükleri bile söyleniyor.

kemiklerini gübre yapıp ingiliz ağabeylerinize satmalıyız evet

irtica ve bölücülüğün sömürge valiliği siyaseti birçok konuda danışıklı dövüş üzerine kuruludur, taraf olma gafletine düşmeyin.

kemalistlerin yazıp çizmek yerine asıp keseceğini de yineleyelim.

bizim iktidar 👇

cânım memlekete olanların kahrı öldürecek bizi, başka bir şey değil..

alçaklar, korkaklar, soysuzlar.

türk’ü aç bıraktınız, hırpaladınız, tutukladınız, haklarını aldınız, en sonunda türk’ü ateşe de attınız lan!

ben kimi sevmişim senden ileri kurban bulamadım candan ileri

aydemir’in 5 temmuz 1964’teki idamından önce son okuduğu kitap jakobin babeuf’ün devrim yazıları kitabıydı. kitaba şu notları düşmüştü: «taşıdığım hisleri kaç yüzyıl önce taşımış, hayret ediyorum. ne kadar benzerlik var, şaşıyorum.»

onu vahşice katledenler, varlığının yarattığı korkuyu asla içlerinden atamadılar.

bizim atalar

ipek mendilimi rüzgar aldı türklük yarası ciğerime ateş saldı aman teslim olmayalım yurttaşım yiğit kemalim için kurşun saçalım

gazî’yi sevmeyen, sevilmez.