kendime gelmem için daha ne kadar dağılabilirim amınakodumun hayatı

acı çekmiş hiç kimse artık eskisi gibi değildir

mezarlığa bakan pencere gibiyim

karanlığımdan kaçan ışığımı göremez

üzüntüden ağlayacak halim yok bi sigara yakıp amınakodumun hayatına devam etmeliyim

bazen müzik açıp sadece tavanı izlersin

sen böyle her şeyi düşünürsen olan uyku da kaçar amınakodumun beyni

bir şeyleri anlatamayacak kadar çok yorgunum ama seni seviyorum

biri benim yerime tavanla konuşabilir mi artık onunla bile muhatap olmak istemiyorum

işinize geldiği gibisiniz ben işinize gelmem

o karanlık odada tek başına mentali boka batmış bi çıtır var

neyi değiştirir düşüncesiyle hiç söylenmeyen şeylerinde amınakoyim

gününü siktimin gecesinden iyi geceler

bu gece biraz kaybolmak istedim

bugün benim kafam bozuk güzelim

sürekli canım sıkkın

içinde peçete unutulup çamaşır makinesine atılan siyah kot gibiyim

sen o kan çanağı gözlerle hâlâ neyin geçmesini bekliyosun salak

gözünüz hep yükseklerde çünkü beni izliyosunuz

bakma bana ben fırtına biçmek için rüzgar ekerim