Sezgilerim, yalnız kalmama sebep olsalar da zamanın önünden yürüyerek bana yol gösteriyorlar.

Allah, insanları doğru yola hem iyiler hem de kötüler aracılığıyla iletir. İyiler bunu bilerek, kötüler ise bilmeyerek yapar.

Birinin ölümüyle serim bölümü bitti. Hikayede düğüm bölümüne geçildi.

Kötüler iyi görünüyor; iyiler kötü.

Birine kötülük etmeye niyetlensem, ölmüş yakınlarının sessiz bakışlarını tepemde hissederim.

Bugünün dostları acıyı söylemiyor; en fazla susmayı tercih ediyor.

Samimi değiliz; sebep de sonuç da bundan ibaret.

Halden anlamamak da kibirdir.

Gönlümüz bizi kurban etmeye götürmüş de, gökten beklenen koç inmemiş gibi bir gün.

Nemrut’un teki bizi ateşe atmış, ateş de bizi yakmış gibi bir gün.

Deniz ikiye yarılsın diye beklerken tsunami bizi içine almış gibi bir gün.

Belkıs’ın gönlündeki tahtı istemişiz de, İfrit o tahtı yanlış adrese bırakmış gibi bir gün.

Nuh’un oğlu Kenan’ı ikna etmeye çalışırken, gemiyi kaçırmışım gibi bir gün.

Koca kervanda, Yusuf’u kuyudan çıkaracak bir ip bulamamışlar da, Yusuf’u almadan yola revan olmuşlar gibi bir gün.

Sanki Yunus’u yutan balık, yolu şaşırıp Karadenizli balıkçıların ağına düşmüş gibi bir gün.

Musa’nın yumrukladığı Mısırlıyı, o dönemin sağlık bakanının hastanesinde aylarca yoğun bakıma yatırmış, masrafları da Harun’dan tahsil etmişler gibi bir gün.

Sanki Habil, koyunlarını Kabil’in tarlasına salmış da, kavga da oradan çıkmış gibi. Toprak incinmiş, gök suskun, insan yorgun.

İsa, Lazarus’u uyandırmaya çalışmış da, Lazarus “Baba, ne olur beş dakika daha uyuyayım” demiş gibi bir gün.

Lokman her çiçeği bir derde deva kılmış da, iş sana gelince Lokman’ın içine dert olmuşsun gibi bir gün.

Allah’ın cömertliğini bekleyeceğiz.