Eğitim sistemi çağa ayak uyduran değil, çağı değiştirecek insanı yetiştirmeli. Bu elbette bir vizyon meselesi.

Günümüzde öğretmenler en az lisans mezunu, hatta artık bir bölümü yüksek lisans ve doktora derecesine sahip. Ama ironik bir biçimde eskiye oranla mesleğin toplumdaki statüsü hızla düşüyor. Bu da öğretmeni üzüyor ve mesleki yönden anlam kaybına yol açıyor.

Ortalama zekaya sahip insanlar arasındaki performans farkının en önemli nedeni odaklanma ve çalışma süresidir. Ama, kültürel sermaye birikimini de ihmal edemeyiz (Toplumsal sınıf, aile geçmişi, çocukluk yaşantıları vs.).

Öğretmenin okul yönetiminden en büyük beklentisi adalet. Gerisi teferruat.

Okulların günümüzde en büyük işlevi gündüz bakimevi rolüdür. Dolayısıyla öğretmen de metaforik olarak çocuk bakıcısıdır. Bu nedenle "yapay zeka, okul kurumunun ve öğretmenliğin sonunu getirir" kehaneti temelsiz bir argümandir. Olsa olsa eğitimde format değişir hepsi bu.

Okullarda ödül sisteminde ciddi sorunlar var. Ödülleri kimler neden alıyor, belli değil. Bu işlerin şeffaf ve adil olması lazım. Vicdanlar rahatsız.

Eğitimde özelleştirme, devlet okullarının kalitesi düşürülerek meşrulaştırıldı. üst ve orta gelire sahip aileler, bütçelerine göre çocuklarını özel okullara gönderdi, alt gelir grubu çocukları meslek liselerine yönlendirildi, böylece toplumsal eşitsizlikler derinleşti.

İlk Çağ'daki okullarla şimdiki okullar arasında temelde fark yok. O zamanlarda da nitelikli eğitimden üst sınıf aile çocukları yararlanıyordu. Ama bir fark var, onu da belirtmeliyim; günümüzde eğitim; modern köleleri sertifikalandırıyor.

Okulun başarısını öğretim programları ve öğretim gibi yapısal faktörler kadar, okuldaki sosyal ve psikolojik ortam da etkiliyor. Sonuçta öğreten de, öğrenen de makine değil insan. Keşke bir anlayabilsek, ama nafile.

Herkes entelektüel olabilir (geçimini sahip olduğu bilgiyle kazananlar anlamında) ama aydın olamaz (yerel ve evrensel sorunları kendine dert edinen, açıklayan, çözümler geliştiren ve bu uğurda bedel ödeyen anlamında).

Okul; informal eğitimin olası olumsuz etkilerini görece azalttığı, karmaşık dünyayı basitleştirerek öğrenciye sunduğu ve aile kaynaklı sınıf farklarını görece dengelediği için gereklidir. Okulun olmadığı denklemde en büyük yarayı çocuk alır. Okul formatı elbette tartışılabilir.

İmkanların eşit ve adil dağıtılmadığı (ya da olmadığı) bir toplumda standart bir öğretim süreci ile mutlak anlamda toplumsal eşitliğe ulaşılacağınını düşünenler matematik bilmiyor demektir.

Eğitim araştırmacıları olarak yaptığımız saha çalışmaları sonucunda ürettiğimiz bilginin eğitim politikalarının şekillenmesinde dikkate alındığına ilişkin inancımızı uzunca bir süredir kaybettik. Peki neden halen araştırma ve yayın yapmaya devam ediyoruz; bunu ben de bilmiyorum.

Neredeyse tüm sektörlerde çalışanlar arasında işe yabancılaşma ve anlamsızlık duygusu zirve yapmış durumda. Çalışanlar beden olarak iş yerinde ama ruhsal olarak depresif ve kaygı modunda. Sessiz istifa duygusu çığ gibi büyüyor Çanlar, hep olduğu gibi yine çalışanlar için çalıyor

Üniversitede çalışan her akademisyene bilim insanı diyemeyiz. 'Bilim insanı' tanımlaması çok daha öte bir anlam içeriğine sahiptir. Bilgi üretmek, bilgiyi paylaşmak ve toplum sorunlarının çözümüne aktif katkı sunmak, bilim insanını akademisyenden ayıran ince çizgilerdir.

Eğitim sistemini değişen koşullara uyarlamak bir şey, sistemin ayarlarıyla oynamak ayrı bir şey. Fabrika ayarlarına dönmek de mümkün görünmüyor.

19 Mayıs gibi ulusal tarihimizin müstesna bir gününde SSCI Q1'da dizinlenen bir dergiden kabul almak ☺️ Bu vesileyle tabi ki, ulu önderimiz Mustafa Kemal ATATÜRK ve silah arkadaşlarını saygı, sevgi ve özlemle anıyorum. Sevgili gençlerimizin de günü kutlu olsun 🇹🇷

Öğretmen özerkliğinin düşük olduğu bir eğitim sistemimiz var. Öğretmen kararlarda yer almak ve görüşünün alınmasını bekliyor. Yöneticinin insafına bırakırsak olmaz, iyisi de var kötüsü de.

Ülkemizde öğretmenliğin mesleki statü kazanmasında meslek kanunu gerekliydi. Ancak, mesleğe pedagojik özerklik ile okul yönetim süreçlerine etkin katılım hakları tanımadığı için kanun hedeflenen amaçtan uzak kaldı. Özetle; öğretmen cephesinde değişen bir şey yok.

SSCI-34(Q1): Yeni çalışmamız okullarda sosyal adalet liderliğinin göçmen/mülteci öğrencilerin akademik başarılarında ne denli önemli olduğunu ortaya koydu. Çalışmamızın uluslararası düzeyde ses getireceğini düşünüyoruz. Hayırlı olsun. Dr. Gürsen Vural