Kur’an-ı Kerîm, kelam sûretine bürünmüş bir kainat demektir.

Sen Allah’la beraber olunca, O, daima varlığının işâretlerini sana hissettirir.

- Mülk gerçek mânâda ne fertlerin ne de toplumundur. Mülk ancak Allah -celle celâlühû-ındır.

Bu yüzden Mülk serveti Allah -celle celâlühû-ın kuluna verdiği bir emanet olarak anlamak lazımdır.

Tasavvufun başlıca gâyesi, ham insanı ihlâs ile tezyîn ederek kâmil insan hüviyetine kavuşturmaktır.

Mâsivâ, yâni Allâh’dan gayrı bütün varlıklar, en basitinden mükemmeline doğru bir hiyerarşiye tâbî olarak yaratılmıştır.

Bu hiyerarşinin zirve noktası insandır. Çünkü o, Rabbin bütün celâl ve cemal sıfatlarından nasîb almış bir varlıktır.

Ahlâk, İslâm dîninin özü, esası ve -âdetâ- bizzat kendisidir.

Mü’min olmak, İslâm ahlâkına sahip olmaktır.

Muhabbet, iki kalb arasında bir cereyan hattıdır. Sevenler, hiçbir zaman sevdiklerini gönüllerinden ve dillerinden düşürmezler.

Tasavvuf;kulun her zaman ve mekânda Cenâb-ı Hakk’ın mânevî huzûrunda bulunmakta olduğu şuurunu hatırında ve gönlünde dâimâ canlı tutmasıdır.

Cenâb-ı Hak, insanı kâinâtın en şerefli varlığı kılmış, yarattığı her şeyi de ona emânet etmiştir.

Mü’minliğin kemâli muhabbettedir. Çünkü varlığın sebebi muhabbettir.

Rabbimizin kullarına lutfettiği bütün nîmetler O’nun rahmet, merhamet ve muhabbetinin âşikâr bir nişânesidir.

Muhabbet-i Rasûlullâh’ı yaşamayanlar, gerçek muhabbetin tadını alamazlar.

Kulluk imtihanı için geldiğimiz dünyada her şey Cenâb-ı Hakk’ın rızâsını kazanmak için birer vesile.

Yaşadığımız kâinat, fiilî bir Kur’ân ve esmâ-i ilâhiyyenin tecellîleri ile süslenmiş bir sanat hârikasıdır.

İnsan; edep, nezâket, zarâfet ve takvâsı ile Hak katında kıymet kazanır.

Îman; Allâh’a samîmî bir muhabbetle bağlılıktır.

Mü’minin Allâh’a vuslat yolunda en büyük sermâyesi, muhabbetidir