Bir sürü kitap okudu ama içindeki huzursuzluk azalmak yerine daha da büyüdü. Jack London / Martin Eden

Öldü, hepsi bu, neden öldüğünün önemi yok, bir insanın neden öldüğünü sormak saçmadır, neden öldüğü zamanla unutulur, yalnızca bir tek sözcük kalır geriye. Öldü.

Gözlerimin ardında uyuşmuş, felç olmuş bir mağara, bir cehennem kuyusu, alaycı bir hiçlik duyumsuyorum. Sylvia Plath

"Bilgeliğin arttığı yerde keder de artar.. ..ve bilgisini artıran, derdini de artırır.."

Ruhum bir heykel gibi düşüp parçalanırdı. Bu sesleri duyanlar gülüyorum sanırdı.

“istemeden varım ve istemeden öleceğim. olduğum şeyle olmadığım şey arasında, hayal ettiğim şeyle hayatın beni yaptığı şey arasında bir boşluğum.”

“bir zamandı heves ettim gölgemi enginde yatan o berrak sayfada gezindirsem diye ölmedim, bir gençlik ölümü saklı kaldı bende."

"Günler birer damlaya dönüştü.. Her gün tek damla gibi, hiçbir şey birikmiyor.. Bir yıl ancak yarım bardak ediyor.."

“Yaşam artık tutulabilecek ve sürdürülebilecek şeylerle desteklenmemektedir..”

- Var olmak istemiyorum.. + İntihar et o zaman.. Hiç var olmamış olmayı istemek ile yok olmayı istemek aynı şey değil..

"Bak doktor! Benim hiçbir şeyim yok. Sadece talihsizim.."

Dünyaya dair hiç bir şey istemiyor içim. Mutluluğun dünyayla bir alakası kalmamış gibi.

Titanik batarken kurtulanlar, boğulanların çığlıklarını duymamak için filikalarda şarkı söyleyip, tempo tutmuşlar.. İnsan da böyle..

"Uyuyuversem! Benim neyime yaşamak."