İstihdam sağlayamadığımız gençliğe iyi eğitim olanakları da sağlayamazsak, yeni ekonomik düzenin girişimcileri de olamayacaklar. Gelecekte, 50 yaşındaki çocuğuna bakmak için çalışan 80 yaşındaki ebeveynlere şahit olacağız!
Sosyal gruplar, “norm”a ulaşma eğilimindedirler. Bunun, anlaşmazlıkları önlemeye yardımcı olan bir sosyal süreç olduğu düşünülür. Biz ise Anadolu’da buna “Paçalarından aşağıya çekilmek” deriz.
Okullara mutlu çocuk konseptini dayatanlarla dört işlem bilmeyen lise öğrencilerini eleştirenler aynı insanlar.Okulun görevi mutlu çocuk değil mutlu yetişkinler yaratmaktır. Bunun için gidilen yolda mutsuzluğun da deneyimlenmesi gerekiyor.
4.Sanayi devrimi, okulun amaçlarını değil araçlarını değiştiriyor! Bu durumda okul düşmanlarının okulsuz dünya hayali gelişmiyor ve umutlarını yapay zeka ile gelecek 5.sanayi devrimine bağlıyorlar. Anadolu’da “Umut fakirin ekmeği” diye boşa dememişler…