کتاب جدیدم : «ظهور ایران و رقابت با آمریکا در خاورمیانه». چرا و چگونه ایران، علیرغم سیاست مهار آمریکا و تحریم، بعنوان یک قدرت مهم در چنین منطقه استراتژیکی ظهور کرده. خواهش میکنم ریتوئیت کنید.

چیزی که قطعیه اینه که «جمهوری اسلامی»، بمب اتم نمی‌سازه. پرونده‌ی هسته‌ای، عملیات انحرافی ایران برای گسترش ایده‌ی «مقاومت» بود و «پیمان ابراهیم» واکنش به «محور مقاومت». هسته‌ای روبنای این جنگه. مسئله «ارض» یا جغرافیا است.

بلندترین و مهمترین ویدئوی چراز: چرا جمهوری اسلامی مجبور به ساخت بمب شد؟ این همه دعوا سر غنی سازی از کجا می‌آید؟ نقشه سال ۱۳۸۱ نتانیاهو که تا همین الان دارد دنبال میکند چه بود؟ تاریخ هسته ای ایران از بعد انقلاب تا برجام: youtu.be/kD6yOo9-XYA?si…

«اسلام سیاسی» هم می‌تونه عرصه‌ی دولت ملی باشه، اما ولایت مطلقه‌ی فقیه نه، چرا؟ چون این ایده بیش از اینکه متاثر از اخوانی‌ها‌باشه، متاثر از ابن عربی و فردوسیه. پس دولت برآمده از ۵۷، نه یک ابزار سیاسی برای تحقق اسلام بلکه یک هدف الهیه، به عبارتی دولت، خود الهیاته نه بسترش.

ابتذال گفتمان سیاسی در جامعه (دعوای چپ/راست، کمونیسم/نئولیبرالیسم و...) بهترین فرصت برای سیاستمدار است تا ناکارآمدی را گردن یکی از این ایدئولوژی‌ها بیندازد! هر گونه بحث منطقی بعدی در لابلای هیاهوی طرفداران و مخالفان گم میشود: فرمول طلایی مسئوليت‌گریزی!

شهریور.

اگر فرض کنیم، دولت الهیاته، این الهیات برای بقای خودش نیاز به تشدید تنش و شروع یک جنگ مجدد داره. وقتی الهیات همه‌چیزه، اعتبارش در گروی غلبه‌ی خیره. اگر خیر ببازه، یعنی شر قوی‌تره و الهیات بلاموضوع می‌شه. پس من حدسم خروج ایران از NPT هست، این تلاش‌های دیپلماتیکم تسهیلگر این خروجه.

شکافی که بین خامنه‌ای و حزب‌اللهی‌ها شکل گرفته اینه که اونا مشخصاً جمهوری اسلامی رو از دریچه‌ی اسلام سیاسی می‌فهمن. در حالی که شاید استفاده این تعبیر ناپخته درست نباشه، اما جمهوری اسلامی، تجلی اسلام ایرانیه.

مهندس یه سخنرانی می‌کنه، تمام فکر و ذهن مارو درگیر میکنه قشنگ.

مسئله‌ی سنت ایرانی سعادته، نه «رفاه».

برنامه‌ی این هفته بدن‌درده.

گاوبانگی، البرز مرکزی.

شب هفتم اکتبر.

دوتا پسر جوان برای سالن به صورت ثابت (حداقل برای کل پاییز) می‌خوایم. یکشنبه شب‌ها ساعت ۱۱، سالن کشوری.