Sen de Fark Ettin mi? Birbirine benzeyen insanlar, birbirini kopyalayan cümleler.. Herkes özgün olmaya çalışıyor ama kimse kendisi degil. Sen de fark ettin mi? Özgünlük artık özgürlükten değil, onaydan doğuyor.

Hiç Düşündün Mü? Belki de yalnızlık, eksiklik değil; korunmadır. Çünkü her yakınlık, biraz savunmasızlık ister. Hiç düşündün mü, insan bazen kimseye anlatmadığı yalnızlığında en çok güvendedir?

Bu Normal mi? Hastalandığında "rapor" alıyorsun, yas tuttuğunda "izin".. Sistem, senin acını bile planlıyor. Ruhun ağrırken üretmeye zorlanmak bu kadar doğal mı? Normal sandıklarımız, bizi köleleştiriyor olabilir mi?

Bir Gün Anlarsın Onu anlamadığın için değil anlamak istemediğin için kaybettin. Zamanla fark edersin, bazı uzaklaşmalar ihanetle değil ihmalle başlar. Bir gün anlarsın. Sevgi, en çok ilgisizlikle eksilir.

Aslında Biliyordun Onun seni sevmeyi bilmediğini.. Ama sen onun bir gün öğrenmesini bekledin. Oysa sevmeyi öğrenmeyen biri hep seviliyormuş gibi davranır. Ve sen en çok bildiğini inkar ettiğinde yorulursun.

Sandığın Gibi Değil "Dışa dönük" dediğin biri belki de içındeki yalnızlığı konuşarak bastırıyor. Gülmek, her zaman mutluluğun değil kimi zaman da dayanmanın maskesidir. Sandığın gibi değil: En neşeli görünenler, en sessız çöküşleri yaşar.

“Abartıyorsun” dedin. Oysa o, duygusunu ilk kez seninle paylaşmıştı. Birini kırmak bazen sadece hafife almaktır. Kırmadan önce düşün. Her küçümsediğin his, bir suskunluğun başlangıcı olabilir.

Bazıları seni sadece iyi halinle sever, zayıf düştüğünde arkalarını sessizce dönerler. Çünkü sevgi çoğu zaman koşula, role, faydaya bağlanır, Adı sevgi olsa da şekli alışveriştir. Gerçek sevgi sende kalmak değil, sende kalınamayacak haldeyken bile yanında durmaktır.

Bazen en çok istediğin şeye en çok sen engel olursun. Çünkü değersizlik duygusu, bilinç dışına yerleştiğinde başarı bile tehdit gibi görünür. Hak ettiğine inanmadığın şey elinde dursa bile sana ait gelmez. Sonunda başaramazsın değil, kendini başarısızlıkla haklı çıkarmış olursun.

Kendini affetmek yanlışlarını unutturmaz ama onları taşımaktan vazgeçmeni sağlar. Çünkü büyümek geçmişte yaptığın her şeyin hesabını kesmek değil onları anlayarak geride bırakabilmektir. Ve bir gün kendine dönüp de “yine de seninle yürürüm” diyebildiğinde başlar içsel barış.

Bazen bir şeyi açıkça görürsün ama bakmamayı seçersin. Çünkü gördüğünde sorumluluk başlar, gördüğünde değişmen gerekir. Ve insan en çok, değiştirmeye cesaret edemediği şeyleri yok sayar.

Sürekli bir şeylere yetişmeye çalışırken kendinden hep geri kalıyorsun. Dış dünya bağırıyor iç sesin ise sadece fısıldıyor. Gün geliyor kimse senden bir şey istemese bile sen artık kendine dönemiyorsun.

Sen herkesin yaslandığı duvar oldun ama kimse senin neye yaslandığını sormadı. Çünkü bazı insanlar küçüklüğünden beri güçlü olmak zorunda kaldığı için ihtiyaç duyduğunda bile istemeyi öğrenemez. Şimdi o gücün yanında kendin için de yumuşak bir yer açmanın zamanıdır.

Bazı gerçekleri dile getirmezsin. Bir kez söylediğinde geri dönüş yoktur. Zihin bastırır, dil susar ama beden hatırlar. Yok saydığın her şey bir şekilde seni yaşamaktan alıkor. En çok kendine dürüst olmadığında yorgun düşersin. İçindeki sessizlik bile artık sana itiraz ediyordur.

Bazen her şeyi düzeltmen gerekmez. Sessizce anlaman yeter. Herkes konuşacak birini arar, ama çoğu zaman ihtiyaç duydukları şey sadece biri tarafından fark edilmektir.

Kimse dikmedi onları kimse sulamadı. Ama yine de açtılar. Tam yolun kıyısında, görülmeyi beklemeden. Çünkü bazı çiçekler sadece kendine söz verdikleri için açar.

Herkes kendini gösterdiğini sanır, aslında sadece kabul gören yanını sergiler. Yakınlık, maskelerin düştüğü yerde başlar. Ve çoğu bağ, gerçekte tanımadığımız yüzlere duyduğumuz ihtiyaçla kurulur.

Binlerce insan, küçük bir çocuğun yüzünde bir gülümseme görmek için gökyüzünü balonlarla doldurdu. Ali Asaf için, hayatın ortasına umut bırakıldı. Hep organize kötülüğü görmüyoruz ya... Bu da organize iyilik. İnsanlığa inancımız tazelendi

Giray Altınok, “İstemem eksik olsun” tiradını yalnızca seslendirmemiş; bu onur metnini yeniden ilmek ilmek dokumuş. Cyrano'nun gururu, Rüştü Asyalı’nın yankısı, Prens’te yeniden dirilmiş. Eksik olmasın bu yürek, bu ses, bu duruş.. Giray Altınok 👏👏👏

Gerçek çoğu zaman yalnızca en çok inanılan yalandır. İnsan, hakikati görmekten çok rahat hissettiği hikayeye tutunur. Gün olur kalabalık yanılgılar en yalnız doğruların sesini bastırır.