seni benim gibi kimse sevmez demiyorum ama hic kimse hatalarini benim gibi affetmediginde anlayacaksin, agzina gelen her seyi soyleyip paramparca ettiginde arkalarini donup gittiklerinde anlayacaksin seni kendimden bile cok sevdigimi

seni en derinime hapsettim hic kimsenin bulamayacagi ben dahil kimsenin cikartamayacagi bir yere. bir siziyi icimde tasimak inanir misin canimi hic acitmiyor. sizlasa bile orada oldugunu biliyorum cunku

sanki herkes benden bir parca eksilte eksilte gitmis ve gittikleri yerlerde cok mutlu olmuslar da ben kendime bile yetemeyen halimle bir basima kalmisim gibi

yasanamamis ihtimallerin kiyisindan ayrilamiyorum. orasi cok uzak artik ama benim icimi oyuyor sanki

hic elimi birakmaz dedigi bir yerden tek basina evine donen herkes bir parca eksiktir

Özlem, içimde bir köşede kök salmış; sanki hayatım boyunca taşıyacağım bir hatıra. Zihnimde onu hep yaşatacağım, bir parça olarak yanımda kalacak.

Hayatın akışı bizi farklı yönlere savurdu ama içimdeki boşluk, geçmişin hatıralarıyla dolu. Özlemek, bir hikayenin sona erdiğini bilmek gibi.

oyle bir anda hic beklemediginiz sekilde hayat sizi gecmisteki bir aninizdan oyle bir yakalar ki ayni duygular ama cok daha buyuk bir caresizlikle kahrolursunuz

benim canim senin ellerinde parcalanmisti ama donup de beni sevmedin diyemiyorum cunku sevdin bunu en derinimde hissetmistim. en cok acitan taraf da bu beni severken bu kadar guzel severken neden biraktin

uzansam tutabilecegim bir yerde degilsin artik. sanki dunya dursa biz yine kavusamayiz gibi bir noktadayiz. ama icimde sessizce seni yasatiyorum

kendi yazdigin tweetlerin baska hesaplarda hic izinsiz paylasilmasi ve surekli surekli bunlari gormek… emek hirsizligi yapmayin lutfen.

insan bir kere solduğunda yeniden cicek acabilir tabi ki ama hep yeniden solmaktan korkar

ne zaman hayatin bir yerinden tutunacak olsam icime bir yangin dusuyor ve o yangindan beni hep sen kurtar istiyorum

su gibi akan yollarda hic cabasiz sadece yolun guzelligine odaklanabilmek. mutlu olmak boyle bir sey olmali