این مستند رو حتما ببینید. ببینید چطوری یه بازی ضعیف و بی‌کیفیتی که با عجله تولید میشه، آتاری رو زمین‌گیر ‌می‌کنه و نزدیک به نیم میلیارد دلار ضرر به بار میاره. آتاری بعد این بحران دیگه هیچ‌وقت مثل قبل نشد.

چی بر سر این اجایل اومد واقعا. حیرت‌انگیزه چیزی با اون نیت اولیه، به چی تبدیل شده. یه چیزایی آدم تو شرکتا میبینه شاخ درمیاره اصلا.

کانوی می‌گه وقتی جایگاه یه مدیر به بودجه‌ای که دستشه بستگی داشته باشه، طبق قانون پارکینسون شروع می‌کنه به بزرگ کردن تیمش و خب، وقتی تیمی ساخته بشه، براش کار هم تراشیده می‌شه. شاید یکی از دلایل اصلی باد کردن سازمان‌ها همین باشه. تیم‌هایی که برای بقا کار می‌سازن، نه برای نیاز پروژه

یه عده واقعا دارن فکر کردن رو Outsource می‌کنن به LLMها. رفقا، داریم درباره ابزارهایی حرف می‌زنیم که توزیع زبانی رو مدل می‌کنن و با مدل‌های آماری نهایتا الگوهای استدلالی رو تا حدی تقلید می‌کنن. حس می‌کنم تعریفمون از انسان و عقلش داره بیش‌ازحد ساده‌سازی و کاریکاتوری می‌شه.

Hadi Ahmadi دقیقا پیچیدگی واقعی تفکر انسان فقط در الگو نیست، در توانایی عبور از الگوهاست

در مورد فایرفایتینگ، به‌نظرم مهم‌تر از خود بحران‌ها، «نزدیک‌به‌بحران»ها هستن. وقتی اصطلاحا زیاد «مویی رد می‌کنی». هی یه اتفاقایی با ریسک زیاد تا لب مرز بحران شدن میرن. اینا خیلی موثرن تو عادی شدن. اگر نجاتِ لبه‌ای تبدیل به عادت بشه، سقوط که خوب، «اتفاقه دیگه بالاخره میفته».

اقتصاد توجه یعنی ببینیم داریم ظرفیت ذهنی افراد رو کجا و چطوری خرج می‌کنیم. منظور از افراد هم همه افراد در تعامل با سیستم اعم از کاربران نهایی و Maintainer های سیستم هست. طراحی چطور با گرون‌ترین منبع پروژه رفتار میکنه و چطور مصرفش میکنه؟ به پروژه‌هات نگاه کنی سوال ترسناکیه.

خوب خدا رو شکر فهمیدم که Neil deGrasse Tyson هم فیلم مورد علاقه‌اش متریکسه و بدتر از من فیلم رو زخمی کرده و شیشصد بار دیدتش و دیالوگا رو همه رو حفظه. یکم بار عذاب وجدانم کم شد جدا. اینو ببینید باحاله: youtube.com/watch?v=l8L9Z2…

پس چرا این GPT-5 اینقدر رو مخ شده؟ قبلا اینطوری نبود. همش هجو و نامربوط و طولانی مینویسه و میزنه صحرای کربلا. با مدلای دیگه با اولین یا نهایت دومین Prompt به نتیجه‌ای که میخوام میرسم، با این جدیدا باید کشتی بگیرم تا بیاد تو خط. روی Thinking Mode هم میذارمش همیشه.

من اون آدمه‌ام که دوروبریاش آهنگا رو با ورژن ساختگی اون حفظن. اگه به قدر کافی با من بگردی، قبل از اینکه بفهمی چی شده، موقع زمزمه‌کردن می‌بینی داری ورژن منو می‌خونی. جدی می‌گم.

I have published #DomoActors for TypeScript, an #ActorModel toolkit for the JavaScript platform with fault-tolerant, message-driven concurrency. $ npm -install domo-actors - Runtimes: Node.js >= 18.0.0, Deno, Bun, Cloudflare Workers, or any V8-based JavaScript runtime -

انگار اشتراک مهمل‌خوانی از یه‌سری‌ها خریدیم. با فرکانس ساعتی یک رساله دکتری، هر مهملی رو میبرن میزنن توی AI، اونم با یه سری مزخرفات دیگه آب میبنده توش، میارن میدن به خورد ما. جدیدا محتوای اینطوری ببینم، سریع آنفالو میکنم. چه کاریه اخه. مسخره‌ایم مگه خودمون اکانت داریم دیگه :)))

از لحظه‌ای که اسنپ رو زد، بغض گلوش گرفت. گفتم بابا قبل رفتن بازم همدیگه رو میبینیم حالا، درگیر نشو. الکی یه سَری تکون داد یعنی که مثلا آره. اسنپ اومد، داشت سوار میشد، گفت ده بارم ببینمت مهم نیست، مهم اینه میدونم ممکنه بارهای آخر باشه. بعد رفت. منم همونجا موندم. فکر کنم تا آخر عمر

یه چند وقتیه تا جای ممکن از فروشگاه/سایتی که قیمت ۱۰۰ رو مثلا ۹۹ بزنه خرید نمیکنم و به نظرم این نوع مداخله ادراکی-شناختی هم مسخره و چیپه هم غیراخلاقی و غیرحرفه‌ای. دوست ندارم مشتری برندی باشم که اینقدر واضح و مشخص به خودش اجازه میده منو بازی بده. به نظرم حتی یکم توهینه.