Kul; sıkıntılıyken hoş, kederliyken mutlu olmasını bilen kişidir. Zira umutlar; umutsuzlukta gizlidir.! İmam Gazali

Umudu yakama çiçek gibi iliştirdim…

İnsanın kusuru, insana inanmaktır.

‘Telaşını gören de, can senin zannedecek…’

Ne canım da istek var, ne gönlümde neşe.

Her zaman gemiler batmaz. Bu sefer sular çekildi.

Gizli kal. Herkes senin için en iyisini istemez.

dünya, ayağımıza takılır. biz içimize düşeriz.

Muhtemelen artık iki hayat yaşıyorsun; birinde her şey yolundaymış gibi davrandığın, diğerinde ise kalbinin sessizce acıyla çığlık attığı.

Kanadım kırılmıştı, ben de göğün sahibine sığındım.

Anlayan yoktu, susmayı tercih ettim.

“Bağ kurduğum her şey , şuramda bir dağ şimdi .”

Çevremdekileri toparlamaya çalışırken ben paramparça oldum.

‘Geçer bir lâhzada rüyâ misâli ömrü insânın.’

‘Şimdi bazı şeyleri suskunlukla geçiştireceğim.’

Güvendiğim insanların beni yarı yolda bıraktığına şahit oldum.

“Hiçbir şey yapmadan da yorulabiliyor insan, düşündükleri ağır geliyor mesela.”

Seni inciten şeyi bırak.

Bir sürü taş oturdu şurama, bir sürü hayali telef ettiler içimde..

Bazen her şey , bir duanın kabul olmasıyla güzelleşmeye başlar.