dün akşam saatlerinde babamı kaybettik. biraz daha dişimi sıkıp çalışıp hayal ettiklerimi elde edince ona göstermek, başardım diyebilmek istiyordum; ana motivasyonum ve hayattaki hedeflerimden biri buydu. bugün kendi ellerime toprağa koydum.

hayat devam ediyor; bir sohbete ya da bir işe dalıyorum, bazen gülüyorum ama acı kendini ara ara hatırlatıyor, ağlatıyor. yas tutmak; kaybettiğinin değerini bilmek ve kaybettiğini anmak böyle bir şey olduğu için -en azından şuan- acının kendisini hatırlatmasıyla bir problemim

başkasının inancı seni ne ilgilendirir? ben de senin yaptıklarından bazılarını saçma buluyorum ama bunu söylediğimde düşman ilan ediliyorum. bırak insanlar neye isterse ona inansın/inanmasın

maçı zaten göz ucuyla pek umrumda olmadan takip ediyordum da bu kadar rezillik beklemiyordum

devlet daireleri arasında edevlet üzerinden paslanabilecek belgeler için devlet seni elinde babanın ölüm belgesiyle oradan oraya koşturur; üstüne kağıt başına ücret keser. bi de der ki acın tazeyken bu işlemleri yapmaz da geciktirirsen ceza ödersin. devlet babanın gücü ve

buradan tanıştığım, buradan başka bir iletişim yolumuz olmayan, ara ara yazıp halimi hatırımı soran arkadaşlarım var; iyi ki varsınız. gerçek hayatta tanıştığım insanlar sağolsunlar arayıp soruyorlar onların desteği benim için çok önemli ama burada sanal ortamda bir kaç mesajla

—Doğan Avcıoğlu, “Bir Hatırlatma”

Muhalefetin CB adayını tutukla. Tutuklama yükselişi durdurmayınca kayyum ata. İnsanlar kayyuma karşı çıkınca yolları kapa. Yolların kapanmasına tepki gösterilince interneti yavaşlat. İktidarı kaybetmemek için tüm tuşlara basmak hukuk devleti olmaksa, evet, süper hukuk devletiyiz.

Tarih tekerrür ediyor! 27 Nisan 1960’ta, DP’nin hukuksuz Tahkikat Komisyonu’yla muhalefeti susturmaya çalıştığı bir dönemde, CHP’liler polis müdahalesiyle Meclis’ten atıldı. Bugün de kayyumlar ve polis barikatlarıyla CHP’nin sesi kısılmak isteniyor.

Belediye başkanı seçiyormuşsunuz, seçtirtmem. Cumhurbaşkanı adayı çıkarıyormuşsunuz, çıkarttırmam. Kendi partinizi kendi seçtikleriniz yönetiyormuş, yönettirmem. Seçme seçilme hakkınızı kullanıyormuşsunuz, kullandırtmam.

Burası savaş cephesi değil. Bir siyasi partinin il başkanlığı binası. Yıl 2025. Bu fotoğrafı saklayın. 2025’te bir siyasi partinin il başkanlığı önü böyleydi. Tarih bu günleri unutmayacak.

şeref yok haya yok namus yok bunlar insan da değiller bunlar yaratılmışların en aşağılık olanları

"Aramızdaki farkı bilelim. Biz mutlakiyetten bugüne geldik, siz ise bugünden mutlakiyete gidiyorsunuz". İnönü'den, Menderes'in Demokrat Partisi'ne - 1956.

CHP milletvekilleri binanın içinde barikat kurmuş bekliyorlar. Türkiye'de demokrasinin en ufak bir kırıntısının bile kalmadığını gösteren görüntüler. Utanç verici. Son seçimin birinci partisinin başına polis zoruyla kayyum oturtuluyor. İktidar, muhalefeti dizayn ediyor.

Öyle bir geçer zaman ki... "Tarih kürsüsünden halinizi seyrediyorum, suçluların telaşı içindesiniz."

lan götsel dikkat et yanlış yere oturdun

binlerce polisle zor kullanarak partililer ezilerek il başkanlığına girilmiş sence bu olay parti içi mesele olabilir mi amk

Demokrasilerde böyledir, yönetemiyorsan görev senden alınır. Medeniyet daha da ilerlemişse, görevin alınmasına bile gerek olmaz, istifa mekanizması işler zaten.