“gökyüzünden bu dünyaya gönderildik, keder... keder... keder...” “avare dolaşıyorum, yanmış ve yaralanmış ve bir sığınak bulamıyorum.” “yaşasam da ölsem de, şarkılarım bu kalabalığı uyandıracak” “ve son gidişimin gününde, bu dünyada hiçbir şey kayıplara karışamaz.”

"A sky as pure as water bathed the stars and revealed them. Then it was night." Saint-Exupéry

Hepimiz hastayız. mutluluk da hastalığımızı görmezden gelmekten geçiyor. yani bence.

toplu taşımada osuran insanın her şeyi yapabileceğini düşünüyorum.

Keşke arka planda çalan şarkılar gerçek olsa

Şalgam suyu hayatımızı kurtarabilir

Ne zaman kötü insan rolü yapsam daha çok sevildim.

Tuhaflıklarımızı kabul ettiğimiz takdirde normal sayılırız. Buna da gerek var mı bilmiyorum. Hayat çok kısa

As we die for…Paradise lost

Yeni karakter kilidi açıldı. Çok heyecan verici ama baya bi korku içerikli. Sadece izliyorum.

Ruhlarımız hep bir yerlerde yaşıyor. Parça parça eksiliyor. Belki de yaşlanmak budur. Ruh etrafa dağılıyor, bize yaşayacak kadarı kalmayana dek.

Güneş ve uyanmak için herhangi bir motivasyonum yok.

Kendimi the stanley parable oyununda gibi hissediyorum

Artık kendi karanlığımızda bile kaybolamıyoruz.

Keşke zaman dursa, burada otursam ve bir sonraki aşamayı hiçbir zaman yaşamak zorunda kalmasam.

Sanki sorduğun soruların cevabını bulsan her şey değişecekmiş gibi. Hayır değişmeyecek. Ne sorular gerçek ne de uydurulmuş cevaplar.