'yaşımızla mı ilgiliydi tüm bu hissettiklerimiz yoksa yaşantımız yaşımızı mı geçmişti ? Sadece bir soru.

Bir kere mutlu olmak bin kere mutsuz olmaktan daha kötüdür. Biraz da farkındalık.

'koşmam gerek, yetişmem gerek yazgıma. tutmam gerek, sormam gerek, bilmem gerek, Çok şey gerek

'yaşamak bir savaştır, ben böyle zulüm görmedim.. Çağı da coğrafyası da insanı da

'benim payıma düşen anılar bahçesinde hüzünlü bir gezintidir.. Almışız ne düşmüşse payımıza duvarlar susmuş, ben susmuşum, biz susmuşuz.

Güneşli bir havada yemyeşil ağaçların arasında hiçbir yere yetişme kaygısı taşımadan ve güvende olduğunu bilerek yürüyormuşsun gibi. Huzur, aidiyet en çok da ihtiyaç.

Sana bahşedilen tek bir yaşama hakkını kullanmayı beceremeyip, eline yüzüne bulaştırdığını hissettiğin o an. Başa saramıyor muyuz?

'inandığım ve güvendiğim şeyler tarafından vurulmadağım bir hayat dilerdim. İşte sadece dilerdim.

'o kadar çok şey geçti ki gözlerimizin önünden sonunda hiçbir şey göremez olduk. bakmak ve görememek.

Uyursan gece, uyumazsan sen bitersin. Sadece iyi geceler.

'bir gürültülü yaşama doğru gidiyor dünya, boşalan bir deniz gibi. Bu sesler ormanında kaybolan bir çağ bu.

'içimde bir çocuk, yalın ayak koşuyor yaşlılığa doğru, binlerce kez yenilmiş umut ölülerini çiğneyerek. Yaşamak bu değil.

Şu hayatta mücadele ederek kazandığım tek şey kpss galiba, diğer mücadelelerim mi? Tam bir fiyasko.

Kendi bahçesine bir çiçek dahi ekememişlerin başkalarının bahçesini tarumar ettiği bir çağ. Değildik hiçbir zaman.

Değiştiremeyeceklerimi kabullenmek için sabır, degiştirebileceklerimi değiştirmek için cesaret, farkı anlamak için akıl İhtiyaç.

"İstese yapardı." cümlesinin verdiği farkındalık, "istediğimi yaptım" cümlesinin verdiği rahatlıkla kapışır. Ama kazanan huzursuzluk olur.

'hiç yazılmamış bir şiirin hiç okunmamış satırlarında fiyakalı intiharlar yaratıyorum kendime. Bilirsin, ölmek bile ucuzken değersiz olur.

'gül çarşısında herkes başka tükenir şeyhim; bak hiçbir kelime almıyor içimiz, kelimler çoktandır vahim 2 gündür olmayışım,

içimiz , durmadan ürkütülen bir kuş gibi, ne konacak bir yer bulabiliyor ne uçup arkasına bakmadan gidebiliyor. Olduğu yer ile olmak istediği uçurumun arasında öylece,

'iki ayağı üzerinde kendini taşıdığına göre kendinden nasıl kurtulabilirdi? Her şeyden kaçarken sürekli kendine çarpmak