"Hakim olacağım, savcı olacağım seni kurtaracağım" diye notlar yazmışsınız.
Siz benim arkamda dağ gibi duruyorsunuz ya, benim sırtım yere gelmez canlarım. Mektuplarınız, çizdiğiniz resimler bana ulaşıyor güzel evlatlarım. Sizden çok büyük güç alıyorum, lütfen göndermeye devam
Yalnızlık günden güne bağımlılık yapıyor. Elimi insanlardan hayattan iyice çekiyorum ve kendime yöneliyorum. Aslında bana çok iyi geliyor ama bunun kalıcı bir alışkanlık olmasından korkuyorum. Ya da içten içe bunu umuyorum ama ileride pişman olmak da var…
Varsayalım ki ben şu an dışarıdayım. Aklımın bi köşesinde istemesem de eve gitmek var. Dışarıda yalnız, özgür ve gerçekten mutluyum. Evet bi yandan eve gitmeyi de düşünüyorum ama ev de nerede bilmiyorum…(bahsedilen ev fiziksel olan ev değil anladınız siz)
Sonuç olarak şu noktaya geliyorum ki güncel yaşantımı seviyorum ama bunu 10 yıl sonra da sevip sevmeyeceğimi bilmiyorum. Gelecek yaşantımda da ne isteyeceğimi bilmiyorum. Kısaca dostlar, ben sanırım ne istediğimi henüz bilmiyorum… (bu gece akışınızdaki son alıntım söz:) )