aşırı karakterliymiş gibi davranan insanların eninde sonunda gerçek halleri ortaya çıktığı için eşsiz şovlarına kendimi kaptırmıyorum artık sadece içimden şey diyorum OYNA DEVAM
Ölümü sayıya indirgeyip, kurtaranları “mucize” diye haberleştirerek, ölüm yokmuş gibi yapılıyor medyada. Ölüm silikleştiriliyor. Çünkü ölüm öfke biriktirir; birilerini kurtarmaksa öfkeyi dindirir. Oysa giden gitti. Unutma halkım, giden gitti. Binlerce hikâye, binlerce insan öldü.
Olum evde çoluk çocuk herkes sabah akşam amele gibi çalışıp hâlâ zar zor geçinip araplara hizmet edip 15.000 lira ortalama kira veriyosunuz. Niye korna çalarak tur atıyosunuz
hiçbir duygunun sürdürülebilir olduğunu düşünmüyorum artık. öfke zamanla soğuyor, aşk zamanla bitiyor, sevdiğin şeyleri zamanla sevmiyorsun hatta sevmediklerini de sevmeye başlıyorsun.. her şey o kadar gelip geçici ki bazen hepsini kendim uydurmuşum gibi geliyor.
iyi değilim ama kötü de değilim. havanın kapalı olup da yağamaması gibi. sevinemiyorsun da üzülemiyorsun da. böyle içinde bir şey eksik de anlayamıyorsun ama biliyorsun bunu. arada kalmışlık, hiçlik, nedensizlik ve nereye gittiğini bilmemezlik. Bir karmaşanın içindeymiş gibi.