Hayat bir yarış değil diyorum ama saçlarımı şekle sokmak için maraton koşuyorum.

Yeni ayakkabılarımı giymiştim. İlk adımı attım, asfaltta kaldılar. Moda değil, dramatik sanat eseri gibiyim.

Kaç kez hayal kurdum, sayamadım. Ama hayal kurmaktan asla vazgeçmedim.

Bugün ne yapacağım belli değil. Beni bile şaşırtabiliyorum, siz hayal edin.

Kırmızı ruj sürmenin verdiği öz güvenle Dünya'yı fethetmeye hazırım.

Sabah insanı değilim, gece kuşu hiç değilim. Ben tam bir uyumsuzum anlaşılan.

Başkaları ne düşünürse düşünsün, kendi yolumda yürümek bana yetiyor.

Hayatı daha kolay hâle getirdim; her şeye rağmen kendim olmaktan vazgeçmiyorum.

Bazen aklımda devrim niteliğinde fikirler var ama sonra pijamalarım daha cazip geliyor.

Dünya dursa da ben durmuyorum. Çünkü enerjim sonsuz... Yani neredeyse.

Sürekli bir şeyleri erteliyorum, ama bazen ertelemek en büyük lüks oluyor.

Bugün markette poşet istemedim, poşet gibi hissettim. Her şeyi taşırken kendime saygım kalmadı.

Ayakkabılarımı yanlış bağladım, yürürken bir an tökezledim. Ayaklarımla bile uyumsuzum bazen.

Başka bir gezegende yaşamayı düşünen varsa haber versin, ben de belki gelirim.

Yine diyet yapmaya başladım. İlk adım: Diyet hakkında düşünmemek.

Bugün düşündüm de, en iyi terapist yine benmişim. Beni benden başka kim anlar?

Gün boyunca tek yaptığım kendimle uğraşmak, sanırım bu beni geliştiriyor.

Zor günler mi? Ben zaten hep zirvedeyim, öyle şeylere takılmam.

Sabahları erken kalkmak zorunda mıyız? Hayır. İşte tam da bu yüzden kalkmıyorum.

Bugün de kendi kafamda bir mini dram yaşadım. Tek seyircim de bendim, şahane!