Ben,Heves ettiğim şeylerin kursağımda birikmesinden oluşan hayal kırıklarımı bir yorgan gibi üzerime örtmüş olanım.Olsun diye çabaladığım her şeyin olmayışını,yutkunarak seyredenim.Elimi uzattığım yeşil dalların,Kuruduğuna şahit olanım, Ben olmamış olan her şeyim...

İplerdeki düğümler bir şekilde çözülür, mesele boğazdakiler .

Acı bir son, sonsuz bir acıdan daha iydir.

"Bir dik duruşun; kaç yenilgi, kaç gözyaşı, kaç kalp ağrısı yaptığını bilemezsiniz."

At yalanını elbet biri inanır.

Kafan dağılır diye yürüdüğün o yolda, çöküp ağlamışsın ama kimse duymamış.

Bazı uçurumlar, insana kanatları varmış gibi hissettirir .

Herkes seni yanlış anlarken "olsun ben senin yüreğini biliyorum" diyen birisi olsun hayatınızda.

"lyi miyim, değil miyim bilmiyorum ama ruhumun yorgun olduğu kesin".

Haklı olmak istemiyorum, haksızlığa uğramamak istiyorum.

Ve insan en güzel sona, En yorucu yoldan gider.

Artık anlamakta zorlanıyorum.

Olabilir, yokuşu çıktıktan sonra düzlükte pes edebilir insan.

En az benim kadar mücadele etmeyi bilen birine ihtiyacım var.

Güneşin doğuşu güne başlamanın ayak sesidir🌊

Önemli olan sözler değil, davranışlardır. Sevdiğini söyleyen biri yerine, sevgisini gösteren birine inanın.

kaç kere düstügümün önemi yok. yere çakılana kadar kanatlarım olduğuna inanacağım.

Herşeyi zamana bırakıyoruz, ne kadar zamanımız kaldığını bilmeden .

"Affedilmeye alışmış insanların yüzsüzlüğüyle uğraşmak çok zor."

Anlatamadığı şey ağlatır insanı.