duvara saatlerce baktırmalık şarkı

beni tövbe ettiğim bir yola çıkmaya ikna edip yarı yolda bıraktı. hem de tam korktuğum şekilde.

Ortalığı yakıp yıkmak varken sessizce kenarıma çekildim bu çok başka bir evre:)

“Savaşmayı ve sevmeyi sürdür!”

Oturdum düşündüm bu çıkmazın sonu nereye varır diye,sonra anladım ki ben senin çıkmazına bile razıymışım.

Sizi benim dolu gözüm değil de çatık kaşım'mı mahvetti.

Herkese koşan kız bir kendine yetişemedi..

insan bazen eve dönme isteğiyle, evden neden ayrıldığını anımsayışı arasında sıkışıyor.

Tesadüf müsün? Yoksa şans mısın? Yoksa kader mi? Bilmem ama bu dünyada bana iyi gelen her şeysin..

benimle o son konuşmayı hiç yapmak istemedi çünkü yüzyüze gelseydik bana yenileceğini çok iyi biliyordu

hayatının en zor dönemini geçiriyorsundur ve yanında kimse yoktur…

Bu gün orda hepsine karşı çok güçlü durdum ama arkamı döner dönmez gözlerimden yaşlar döküldü..

Benimle inatlaşmak yerine çaba sarf etseydin ben affederdim ki seni kıyamazdım sana..

Bazen bana yaptıklarını unutup çok özlüyorum seni

insan bi kere avuc icini optugu birine nasil dusman olabilir ki

sakallarıyla oynamak boynundan öpmek tişörtlerini makyaj yapmak sinirden deli etmek inatlaşmak şımarmak zaafı olduğu tek kişi olmak

en acımasız halini gördüğün halde hala ona merhamet beslemek

bazı olmayışların bende bıraktığı hasar

de pişmanım de aptallık ettim hata yaptım affet beni de söyle