جدیدا میل شدیدی پیدا کردم وسط روز برم یک ساعت تو کافه بشینم قهوه بخورم و با آرامش بیشتر به یک سری کار های مهم و عقب افتادم برسم

من مادر هرکی از اسرائیل حمایت میکنه رو گاییدم

اگه مشهد کافه‌ای داری یا می‌شناسی که به یه قنادِ شیرینی‌های فرانسوی نیاز داشته باشه من اینجام!🙋🏻‍♀️ تازه با حفظ سمت نیمچه شف هم محسوب میشم و به منوی صبحانه و میان‌وعده مسلطم، بامزه و خوش اخلاق و صبور و مسئولیت‌پذیر هم هستم! +ریتوئیت کنید خدا خیرتون بده 🥲

صبحم با استرس شروع شده

کسکش بی پدر حروم زاده روزی که می خواست مبل و ازش بخرم روزی نجاه بار زنگ میزد که پول بزن ددره گرون میشه هزار پدر الان که تایمش شده میگه نه نمیتونم درستش کنم. الانم پول ندارم برگردونم هروقت داشتم‌بهت میدم من دهنش و میگام شیشیه های مغازش و میارم پایین اگه برم اونجا و کسشعر بگه

می خوام غر بزنم ولی روم نمیشه...

اینکه تولد آدم و همسرش و چندتا دوست فقط تبریک بگن به نظرم شروع بزرگ سالیه...

بانک ها و همراه اول و دوتا جای دیگه هم تبریک گفتن دستشون درد نکنه

نمیشه یکی از این استارتاپ های توییتر بیاد بهم کادو تولد بده؟؟؟

دو سه نفر که سالهاست هیچ ارتباطی باهاشون ندارم تو تلگرام فهمیدن تولدمه دمشون گرم تبریک گفتن دستتون درد نکنه

دلم می خواد همین الان که دارم تو جاده رانندگی میکنم خوابم ببره برم تو گاردریل و ....

خستگی جسمی و روحی یک طرف فشار های عصبی که تو حالت عادی میتونه هر آدمی رو بترکونه... درگیریم با اداره های مختلف برای کار.... مجموع چندین اتفاق که همین‌جوری پشت سرهم داره میوفته و جرعت ندارم با کسی در میون بزارمش...

حتی نمی دونم با کی حرف بزنم و این برای منی که عادت دارم مشکلاتم و با دیگران در میون بزارم مثل تیغ زیر گلوم داره عمل میکنه

اینکه دورت پر آدم باشه با ماشین های مختلف ولی برای شب عروسیت بمونی بی ماشین بد دردی هست که نمی دونی چیکار کنی