چرا رو هر چیزی ک باید ببینید چشماتون رو میبندید؟

این همه راه جلوم بود و من کدوم رو انتخاب کردم؟ هیچ‌کدوم

مغزم فراموش کرده اصا قلبی هم دارم.

هر چقدر تو تاریکی قدم زدم هیچ نوری پیدا نکردم.

همیشه همون جایی که نباید تنها شدم.

میخواستم کسی متفاوت‌تر از بقیه باشم. انگار موفق شدم، هیچی نیستم.

همه‌چی بعد از اینکه اون ترکم کرد دیگه اشتباه پیش رفت.

اینا کوچیک و بچه موندن یا من زود بزرگ شدم؟

متاسفانه یه بار زندم و تو همون یه بارم ریدم.

کاش نه من آدمارو میدیدم نه اونا منو.

مگه وجودم چقدر بد بوده که هیچ جایی اثری ازش نیست؟

گاهی اوقات از بس پوچم تبدیل میشم به بازتابی از احساسات دیگران.

میخوام سایه‌ای باشم که یه چیزی بیشتر از سیاهی باشه.

حداقل یبار بجز خودتون به یکی دیگه هم اهمیت بدید

قبلا اینجا آدمایی پیدا میکردم که باهام هم‌عقیده باشن ولی الان دیگه حتی عقیده‌ای برای پیدا کردن نیست.

میگم اشکال نداره و به سختی میگذرونم ولی یهو دیدی برای همیشه کلا غیب شدم.

باید یه دفترچه بخرم که هم خودم و هم شمارو راحت کنم.

کاش مغزم خفه شه و فقط کاری که بهش میگم رو انجام بده.

لیریکس جالبی بود: دیگه خسته شدم از بس میخواستم بزنم تتوتو باید فراموشت کنم بسه یا من یا تو با تتو

و بالاخره فهمیدم