Bu ağacımız Belgrad Ormanı’nda devrilmiş. Üzerinde ve çevresi yüzlerce hayvan ve bitki türüne yuva ve gıda olmuş. Yani bir ormanda “ölü” ağaçlar bile yaşamın kaynağıdır.
Türkler canlı cansız bütün yaratıklarla barış içinde yaşıyor. İster ağaçlar, ister kuşlar ya da köpekler , Tanrı’nın yarattığı her şeye saygı gösteriyorlar .. Fransız yazar Claude Farrere’ın İstanbul’daki şu hatırası, Türklerin hayvanlara yaklaşımı hakkında bir fikir verecektir: