تلم او راتلم آخر خالي مکان ته ودريدمه زه چي له ځانه مرور وم، ځان ته ودريدمه دا شپه زمونږ د بدبختۍ حالونه چاته وايى يوه شيبه د ستورو ډک اسمان ته ودريدمه خداي زده چي کومي ذائقي مي په زړه اووريدي دا چي د شونډو د شکرو کان ته ودريدمه رياض تسنيم

غاړه به هله مرګ ته کيږدم ؛ چې مې شيرين جانان منکر له مينې شينه ؛ #ټپه #پښتوادب

د پرون یادونه ښۀ بلها خواږۀ دي نن هم ښۀ دے چې ځواني ده لېونتوب دے کوم سرکوزے به سبا ته خوشالېږي سبا مرګ دے، سپینه ږيره، بوډاتوب دے سراج الدین سراج

دا دَ دهقانے دعا لپه د باران غواړی زړه له بهار او د بهار ژوند له جانان غواړي تمنا ګانے دَ هر چا دَ ماشومانو شولے هر څوک په سر سايه دَ امن دَ آسمان غواړی نه لاله زار جوړول ګران دی نه ګلشن جوړول يو په زړهٔ داغ بل په زړهٔ چاودون د ګل په شان غواړی رحمت شاه سائل

دشت مي د خپو او سمندر مي د سيني لاندې کهٔ ناممکن هېڅ نه دی خو يو پښتون ارمان غواړې تر تصوره رسيدل دَ جانان ټوقې نه دې سائله هره لمحه نوی امتحان غواړې رحمت شاہ سایل

زه مارغه بې پر او باله نه مې ښاخ شته او نه ځاله لا ژوندی يم خو ځورېږم له مثقاله تر مثقاله له انکاره تر اېمانه هېڅ هم نشته لازواله نن سبا يم لږ بې سُره خو هرګز نه يم بې تاله دمغل وي که د بل وي څوک مزدور مه شه خوشاله ممتاز ګېر دځان په جال دی عجب ګېر دی ذوالجلاله ممتاز اورکزئ

چې د شېرین لبو خبرې نه وي پاته په ژوند کې به شکرې نه وي ښایست پټ مه ساته مېدان ته راشه جنګ چې د میني وي نو زغرې نه وي په مځکه پروت یم پهٔ بڼکو کې پټ چې کله الوزم وزرې نه وي چې په میراث کې شو مُلا ته پاته وطن کې ساندې وي سندرې نه وي تبسم

زړۀ مې دکان نۀ دي حرم دي، ډک له مینې حرم کۀ څوک ترې ځان پوره کوې، نو دکاندار نۀ لري خاؤره د پنجو په سر ځي اسمان ته مټي نغاړي مسجوده څه شوه، چې پروا د نورونار نۀ لري په سوي بڼ کښې ژوند کاروانه د وطن د شمال "غر مو نختر نۀ لري کلې مو چینار نۀ لري" رضوان الله شمال

غوڅ شوى لاس يې راته بيا په لوپټې وتاړه شکر له درد نه مې مزه يو ځلې بيا واخېسته ددې وطن خلك ډېر زر د زړه په رنځ اخته شي زه لا ماشوم يمه، او ځان ته مې امسا واخېسته زمونږ تر منځ چې فيصله د بېلتانه کېدله ما ترېنه مور واخېسته، وروڼو مې دنيا واخېسته شاھنواز باقر

خلک د شپې خاموشۍ وویرول اوس څوک د مینې وظیفه نه کوي د مغلل خیلو ویره ورکه شوله پښتانه جنګ په تاتره نه کوي دا به صابر ژاړي غزل به لیکي بل څوک شپه نه خوري، شوګیره نه کوي صاحب شاه صابر

د پښتنو غرونو چينے دي بې چناره نه شی هيڅ يو چنار دي مرغو او بې چغاره نه شی لیچي دي چری خالي نه شی د بنګړو نه د چا مازيګرۍ دي د ګودر بې شړنګهاره نه شی سائل صیب

وخت د ګیلې نه دې ګیله نه کوي اوښکي مې اوس په بڼو شپه نه کوي غم چې د زړه د ځیګر لار ولیده اوس مې په سترګو کې دمه نه کوي د محفلونو رڼا ولمسوو ګل د پرهر سره رشته نه کوي زما د ښار په هوا څه شوي دي ستا د بڼو د بڼ قیصه نه کوي صاحب شاه صابر

چي وعده وکړي لېونئي نو بېا ئي مه ماتوه زه ستا په سر ده خپل رقيب سره شرطونه تړم ستا محبت مي په سينه کښي غورځنګونه وهي دي اباسين ته به تر څو پوري بندونه تړم ډاکټر اباسین

د خوبه ډکې ډکې کیږی د هر ستوري سترګې سپوږمۍ خبره کړې چي په غرونو کښې ایساره نه شې زهر ګنډیر شی ژوند، د ژوند لاش په اوږو ګرځوي سړي تالا ښه دي خو چري دي بې ياره نه شې چې ستا تر کوره په کږه وږه لار تا ته ګورم نېغه دي هيچرې زمونږ د نصيب لاره نه شې رحمت شاه سائل

ستا د یادونو خیال کې ډوبه نیمې سپوږمۍ ته لاس تر زنې ناسته یمه #ټپه

مرګ دې بيخي راته اسان دي ته به ولاړ يې زه به بل ته وخاندمه #ټپه

زنه يى نيمه خوله کې راکړه قسم يې راکړ چې مې وران نه کړې خالونه #ټپه

د وخت تېرې پوښتنه مه کړه لکه وېشتلې مرغئ بېله ناسته ېمه #ټپه

د ژوند سپرلې یم په جهان وریږم د مينې ګل یم په جانان وریږم ستا یو نظر کاته په وس کښي نه دي اوښکي په مخ د خپل ارمان وریږم چي پري راځي د یار نازک یادونه نن به په ریګ د بيابان وریږم لمبي دي مړي د ښائست چري مه شه چې تل د اور په ګلستان وریږم رحمت شاه سائل

موټر خرڅ که، اوښه واخله د کوچي لور يم په جونګې مينه يمه #ټپه