ضیاء موحد، غراب‌های سفید، ۱۳۶۹

مستم کن آنچنان که ندانم ز بی‌خودی در عرصه‌ی خیال که آمد کدام رفت حافظ

حیف باشد بر چنان تن پیرهن ظلم باشد بر چنان صورت نقاب سعدی

فک کنم رفتم تایملاین جاپون. یه سری برنامه کودک جاپونی دارن لایکم می‌کنن.

زمامِ کشتیِ دل تا کسی نداده به عشقت خبر ز جنبشِ دریای اضطراب ندارد محتشم

"مارمولک سیاه" رانپو رو شروع کردم و واقعاً جذابه. از اوناس که سخت می‌شه بست کتاب‌ رو.

یه کابوسی دیدم دیشب که خیلی بد بود؛ و خیلی شبیه واقعیت بود. خواب دیدم زنگ درو زدن. بیدار شدم بازش کنم. اومدم از جام پا شم دیدم خیلی سنگینم؛ دیدم یه جنازه محکم بغلم کرده و چسبیده به پوستم؛ نه صورتشو می‌دیدم نه از خودم میتونستم جداش کنم. اومدم جیغ بزنم که خب طبیعتاً صدا هم نداشتم.

مارمولک سیاه تموم شد. خوب بود؛ ولی نه شاهکار. "اتاق قرمز"ش رو شروع کردم و داستان اول (کرم ابریشم) جدی مریض و شاهکار بود.

بزم، پرفتنه از آن طرزِ نگاه است امشب فتنه در خانه‌ی آن چشمِ سیاه است امشب دی گریبان‌دَرِ حُسنِ مَهِ کنعانی بود از صفا تاب‌دهِ پنجه‌ی ماه است امشب... محتشم کاشانی

از یاسمن ای سیم‌تن، نازک‌ترت باشد بدن حیف است اندر پیرهن، پنهان کنی اندام را افسر کرمانی (دوره قاجار)

منزل بسی دور و به پا ما را شکسته خارها واماندگان را مهلتی ای کاروان‌سالارها طبیب اصفهانی

مخوان ز دِیرم به کعبه زاهد که برده از کف دلِ من آنجا به ناله مطرب، به عشوه ساقی، به خنده ساغر، به گریه مینا مشتاق اصفهانی

ریلکه، چند نامه به شاعری جوان

وقتی مدت خیلی خیلی طولانی یه نفر رو دوست داشتی، دیگه نه می‌تونی از هیچ کلمه‌ی قشنگی راحت استفاده کنی و یادش نیفتی، نه حتی عادات و زندگی روزمره‌ت می‌تونه مثل قبل باشه. عوضش سکوت کردن و به خاطر آوردن رو تمرین می‌کنی مدام.

به قهرم گذاشتی مرا با تو آشتی به تقدیمِ جان نشد به تسلیم تن کنم بَر و دوش و سینه را به لب‌هات بسپرم سپیدِ شکوفه را کبودِ سمن کنم... سیمین، خطی ز سرعت و آتش

دارم با تمام قوا در برابر ندای نیاز به داشتن پِت مقاومت می‌کنم. شاید جاش برم بچه‌‌دار شم.

یه جوری پایینم که از پایین بودنم می‌شه برق تولید کرد.

کیستم؟ حسرت‌کشی در محفل چرخ کهن باز از خمیازه‌ام چون ساغر خالی دهن بر کفم در کارگاه چرخ تاروپود سعی وز برای خود چو کرم پیله می‌بافم کفن مشتاق اصفهانی

منظور خاصی داره اینستاگرام؟

این دفتر شعر عطیه عطارزاده "اسب را در نیمه‌ی دیگرت برمان" از انتظارم خیلی بهتر بود. معمولاً نویسنده‌ها شاعرای بدی‌ان و بالعکس؛ ولی این چند تا شعر قابل تامل داشت و چند تا فراز واقعاً خوب.