her zaman "yapmak isteseydi yapardı" ya inanacağım çünkü ben yapmak istediğimde yaptım.

her şeyden vazgeçip sana ev olmaya çalışırken sokakta kaldım. bir kalbin varsa buna ağlarsın.

sende harcadığım her şeyden sonra kendime bile eskisi gibi olamadım ben.

çaldığın tüm kapılar yüzüne kapanınca, benim sana ev oluşumu özleyeceksin.

gülüşümü çaldın, neşemi çaldın. belki beni çok sevecek birine aşık olacaktım. hayatımı çaldın.

seven bir kalp, sevilmese de kolay vazgeçmez. sevmenin en temel kuralıdır bu; seven gitmez, gidemez.

ben yaşadığım hiçbir kötü günün sonunda sana sarılamadım. gecenin bir yarısı sen olsan böyle olmazdı hissi tarafından evim ocağım yandı.

ben sen varsın diye bu savaştan korkmuyordum, vuruldum. kurşun senden geldi, düşman senmişsin.

umarım bir gün beni özlediğinizde elinize geçen tek şey kara toprak olur.

ben yedi cihan gelse senden vazgeçmezdim de sevseydi yapmaz dediler bir şey diyemedim.

anne ben iyi değilim neyi tuttuysam elimde kaldı atladığım her öğün için üzülen sen ruhumu görsen nasıl dayanırsın bilmem

isteseydin yapardın ve ben bunu biliyorum. cok acı, biliyorum.

cam çerçeve indirmelik hisler içerisindeyim.

sana benden zarar gelmeyeceğini adın kadar iyi bilirken yine de kılıcını bana kuşandın. benden sana zarar gelmezdi.

olmasamda olurmus gibi geldi hep. gercekten olmasam da olurmus biliyo musunuz bu his benden koca bi hayat caldı.

hissetmekten korktuğum her şeyi bir anda avcuma bırakıp gittiğin için teşekkür ederim.

bensiz olmayı sen seçtin.

yaşadığını sanıyorsun. sonra bir şarkı çalıyor yaşayamadıkların geliyor aklına, ölüyorsun.

seni üzdüklerinde seni üzenler için değil, seni hiç üzmediğim için ağlayacaksın. benim merhametim senin sırtına yük olacak.

gençtim, vurgundum, bir sesi duyabilme isteği göğsümde infilak ederdi, bir daha hiçbir şeye böyle anlam yükleyemedim.