به نظرم شما در همه‌ی زمینه های زندگیت (کاری، عاطفی،...) باید یکی رو داشته باشی که ازت تاریخچه داشته باشه و همچین کسیه که میتونه مشورت درست بده بهت چون تصویر کامل تری ازت داره. از این نظر حس میکنم خیلی خوش‌سانسم که همچین کسایی دارم.

فاک دت کورپورت انرژی حقیقتا، من دیگه نیستم تو پالتیکس.

واقعا به نظرم زیر بیست و پنج شیش سال احساس پیری نکنید ولی بعدش رو دیگه سفت جدی بگیرید که تا بیست و نه سی نمیفهمی چی شد اصلا.

بنده احساس میکنم جوان ایرانی انقدر زندگیش درگیر آیا میتونم هست که اصلا به آیا میخوام نمیرسه.

توی یک راسته‌ی خیابون چهار تا بیزینس کنار هم همزمان دارند جمع میکنند. اوضاع واقعا خرابه.

جدی تک فقط کانکشن.

یکی از تاکسیک ترین نارو های کارمندی رو خوردم امروز.

واقعا انگار دو تا خواهر دارم 🥹

حالا همه اینا رو هم خوندی یاد گرفتی دو سال دیگه که باز سافتور استک عوض شه میخوای چی کار کنی :)

اینکه شما احساس کنی لیاقت داشتن چیز های خوب و خوشحال بودن رو داری خودش یک بحث جداست کلا.

شد هفت سال که اومدم اینجا و اصلا باورم نمیشه این همه سال گذشته. چه چرخ ها خورد زندگی.

حالا آروم لپتاپ کاری رو ببند و لپتاپ شخصی رو باز کن و درس بخون.

ایده‌ی set for life هم یک توهم بیشتر نیست.

هنوز بعد از چهار سال وقتی استرس دارم خواب استاد مسترم رو میبینم. چه کردی با روان من مرد :)

بعد مصاحبه حس آرش کمانگیر دارم. هر چی جون داشتم گذاشتم قشنگ.

این یکی دو هفته هم بگذره دیگه تمرینات مرگ آفرین رو شروع میکنم.

هر بار زنگ میزنم خونه و از مشکلات جدید مملکت حرف میزنند هر یک لیوان آب که میخورم تیغ تو گلوعه انگار.

باورم نمیشه فوریه یادم رفته :/

نوبل فیزیک میخوام :)

خواب دیدم تو معدم آهک جمع شده و تا یک هفته دیگه قراره بمیرم و داشتم گریه میکردم که چقدر قراره درد داشته باشه :)) اضغاث احلام ایز دت یو؟