Sonra herkes kendi düzenini kurdu, bense yıkılan düzenimi izledim. Tekrar bir düzen kurmak için yorgundum. Çok yorgundum…

Deli gibi severken avazın çıktığı kadar susmayı öğreneceksin. Bu hayat sana öğretecek

Çok acıdı aslında. Ama bilirsin, bazı şeyler hakkında tek kelime etmem.

Ciğerin sökülene kadar ağlaman gerekiyorken, sessizce yutkunup gülümsemişsin..

Kaza kurşunu falan bilmem ben, kendi isteğim ile vuruldum sana.

Bu sana son satırlarım… Ne kadar yazarsam yazayım, seni sevdiğimi ne kadar anlatırsam anlatayım olmayacağını biliyorum. Kalbinde zerre yer edinemeyeceğimi, aklına dahi gelmeyeceğimi biliyorum. Ben istemeye istemeye sana dair her şeyi siliyorum, kendine iyi bak.

Hiçbir şey gönlümce olmamış, canım yandığında gidecek kimsem kalmamış, aslında kimsenin olmadığını anlamış gibiyim. İçimdeki garipliği omuzladım ve gidiyorum. Yine de mutlu olursan gözlerine yansımasını dilerim

Hayat çok garip değil mi? Çok sevdiğim seni ilk defa kalbimden kovmak istiyorum. Ben ilk defa sensizliği seçiyorum.

Bazen ciğerin yana yana veda etmen gerekebilir. Bu durum birini sevmeyi bıraktığından değil de, çoğu zaman çaresizliktendir

Beni sevmeyen seni neyleyim?

Senden uzaklaşınca iyileşeceğimi düşünmüştüm. Bugün yazmamak için sildiğim numaranın ezberimde olduğunu fark edene kadar.

Seni anlatmak çok zordu, bende susmayı tercih ettim. İçimdeki yangını söndürmek yerine, o ateşte yanmayı seçtim.