her daim kendin ol, sen seni anlayana mucizesin

aysel git başımdan seni seviyorum

elimde olmadan on yaşımdan kalma öfkelerle direklerin dibinde istikbale küfreden de bendim

yarın olmayacak gibi olur ya bazen bundan yoruldum

kayıp vere vere bir kayıba dönüştüm kendimi arıyorum sonuç bu

yaşamın en vahşi anlamı tekrarlanamazlığıdır

ben çocukken ayakkabılarımı ne kadar sıkı bağlarsam o kadar hızlı koşarım zannediyordum, sana da ne kadar sıkı sarılırsam bağımız o kadar kuvvetli olur zannetmiştim sevgilim. zannetmiştim

inanırsa inandığına inanmaz, inanmazsa inanmadığına inanmaz

cehennemin ortasında cehennem olmayan her ne varsa

olmasa da olur, güler gözlerim

gülüşün zaten çok güzeldi benimkini almana ne gerek vardı

yangın sonrası topraklara dönüyor elini çekince yüzüm

sevgilim ben kötülüklere karşı sana güzel yazarken, bu çağın göz ardı ettiğim kötüleri beni parmaklarımdan astı

sevgilim, seni bütün detaylarınla o kadar çok seviyorum ki bu sevgiyi bir şekilde gökyüzüne yansıtabilseydim büyüklüğünden ödün patlardı

türkiye... sabaha kadar da izole olsanız, gündemden uzak kalmaya çalışsanız, olumsuzluk görmek istemeseniz bile gündem sizi bir parkta yakalıyor, bir meydanda, öylesine girilen bakkalda, öylesine geçilen bir ara sokakta da. her şeyimizi aldınız, aklımızı rahat bırakın

ezbere bildiğin sokaklarda kaybolmuş gibisin

illaki birkaç sohbet ortasında sen sevmiştin

oturup her gün sana yeniden başlamalı sevgilim

insan gel demenin başka türlüsünü arıyor her seferinde sevgilim, keşke gerçek ve basit olan bizi bu kadar zorlamasaydı

sırtımdan bıçakladığın yeter biraz da dudaklarımdan öp