“Çok karışığım. Bir yanım olabildiğince huzursuz ve yorgun. Diğer yanım mucizelere ve düşlerin gerçek olabileceğine halen inanıyor ve heyecanını koruyor. Bu iki yan arasında ben, eziliyorum.”

Boşa sevmişligin, boşa güvenmişligin yarası hiç kapanmıyor. Sen bir şeyler için çabalamışsın ama hepsi boşa gitti işte.

hiç kimse senin neler yaşadığını, ne derdinin olduğunu bilmez hiç kimse içinde ne ateşlerin yandığını nelerle mücadele ettiğini, senin aslında nasıl bir insan olduğunu bile bilmez ama herkes seni tanımadan hakkında yorum yapmayı çok iyi bilir.

Kalbinde senin gibi kibirliydi, sen sevmekten ne anlarsın.

bu çaresizliği çok iyi tanıyorum. zamanı, seni geri alamama çaresizliği

Beklenmedik bir şekilde güzel şeyler olmasına o kadar ihtiyacım var ki.

çok geç her şey için o kadar geç ki, ardıma dönüp bakmak acı veriyor. bitkinim

ne olursa olsun sarıldığında hep geçerdi. çok özlüyorum verdiğin huzuru, seni çok özlüyorum

günün sonunda kendimle kaldığımda oturup buruk buruk gülümsüyorum hayatıma..

Birinin “ben yanındayım” demesine çok ihtiyacım var.

Sarılmaya ihtiyacım var, son zamanlarda her şey ağır geliyor.

Gel.. çok özledim.

seni özledim, seni özledim, seni özledim ve seni gerçekten özledim.

birine inanmaya o kadar çok ihtiyacım var ki

Kolay anlatılıyor acılar, kolay yazılıyor. Kolay yaşanmıyor oysa…

'Herkes evini buldu, benim ev diye sırtımı yasladığım duvar sırtıma yük oldu. Sevgisizlikten desen değil, ben bütün yaralarımı sevilirken aldım. Sevgiden mahcubum kime nasıl anlatacağım.'

Anlamayana anlatmayın, görmezden geleni görmeyin, her şeyinize sağır olan birini hiç duymayın. Hiçbir şey ifade etmediğiniz kimselere büyük anlamlar yüklemeyin. Yalnız da kalsanız öylesine vakit geçirilen biri olmaktan kendinizi kurtarmış olursunuz. Önceliğiniz kendiniz olsun.

“Olmuyosa zorlayacak değiliz. Kış biter bahar gelir, hep geliyor.'

gitmem diyenler veda bile etmediler

Aptala yatmaktır bazen en doğrusu.her şeyden haberdar olup hiç bişeyin farkında değilmiş gibi davranmak..