دیگربه راستی میدانستم که درد یعنی چه.دردبه معنای کتک خوردن تاحدبی هوش شدن نبود.بریدن پا بر اثر یک تکه شیشه و بخیه زدن در داروخانه نبود درد یعنی چیزی که دل آدم را درهم می شکندوانسان ناگزیر است با آن بمیرد بدون آن که بتواند رازش را با کسی درمیان بگذارد. ژوزه مائوروده واسکونسلوس

خاطراتی که نمی میرند، می کشند.

آقای علیرضا خان قربانی آخه من قربون اون صدات ، حواست هست با امشب ما چه کردی؟ #مرا_ببخش

ای غم ! نمی دانم  روز ِ رسیدن روزی ِ گام ِ که خواهد بود  اما درین کابوس ِ خون آلود  در پیچ و تاب ِ این شب ِ بن بست  بنگر چه جان های گرامی رفته اند از دست  دردی ست چون خنجر  یا خنجری چون درد  این من که در من  پیوسته می گرید  در من کسی آهسته می گرید هوشنگ ابتهاج

بعد از « خواهرم، حجابت» و «برادرم، نگاهت» به لحظات «آهای رعیت، رأیت» نزدیک میشویم. #انتخابات

بلانسبتِ #کریم_شیره‌ای!

شما را نمی‌دانم... اما ما سال‌هاست بیشتر از اینکه عزادار چیزهایی که شنیده‌ایم باشیم عزادار چيزهايی هستیم که دیده‌ایم!

نیست اندازه مجنونی من صحرایی

چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون! دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون…

زخم نمیزنی به من که مبتلاترم کنی..

و نمیدانی برای فراموش کردن زخمی، به زخم دیگر پناه بردن یعنی چه....

از تمام پله های تحققیر یکی یکی پایین رفتیم تا آن که به خفت محض افتادیم . «ژوزه ساراماگو»

آری آن روز چو می رفت کسی داشتم آمدنش را باور من نمی دانستم معنی هرگز را تو چرا بازنگشتی دیگر؟ «ابتهاج»

شیرجه های نرفته گاهی کوفتگی های عجیبی به جا میگذارند. «کامو»

شده دل تنگ شوى چاره نَيابى جُز اشك؟ من به اين چاره ى ِبيچاره دُچارم هرشب...

با صدای زیبای برادرم عزیزم❤️

از عشق می ترسید و گفت از عشق می ترسی و رفت

گر آن عیار شهر آشوب، روزی حال من پرسد بگو خوابش نمی گیرد به شب، از دست عیاران سعدی

به سر سودای آغوش تو دارم...