مهم‌ترینش با هم دوست باشین، به حرفای هم گوش بدین ‌دنبال راهکار دادن نباشین تا بتونین با خیال راحت و بدون ترس از قضاوت از ترسها و ضعفهاتون بگین، نقشتون رو بعنوان پارتنر درست ایفا کنین شما پدر و مادر هم نیستین و مهم‌تر از همه‌ش تحت هر شرایطی احترام هم رو نگه دارین.

آهای گیرنده کوچولو! عمو فلوکستین ازت می‌خواد همین الان دست از بازجذب سروتونین برداری.

اون منم، اون منم، تون منم. (لطفا گوگوشی خوانده شود)

کابوس سیار آدما نشین 🤦🏻‍♀️ چه وحشتی از سرم گذشت!

من بخاطر وسواسم ترجیح میدم کسی کمکم نکنه چون نمیتونم به همه بگم برای لیوان و ظرف اسکاچای مختلف دارم، برای چیدن غذای اضافه توی یخچال نظم و ترتیب دارم. بنظرم اگر نیاز به کمک دارین باید خودتون به دوستاتون بگین، مثلا آخرای مهمونی بگین پاشین یکم جمع کنیم راحت بشینیم دور هم.

دقیقا منم نظرم همینه، تعریفم از آزادی هم همینه که هرکی کاری که دوست داره رو انجام بده بدون اینکه لازم باشه به دیگری یا دیگران توضیح بده. ما همه‌مون دیکتاتورهای کوچیکی تو مغز و قلبمون داریم اما فریاد آزادیمون بلنده.

صبوری.

کلی با خشایار حرف زدم، بعد از اتمام مکالمه متعجب از اینکه چجوری به اینجا رسید حرفامون خواستم که چیزایی که گفتم رو تیتروار بگه که الان این پایین مینویسم براتون : نوار بهداشتی (تفاوتش از قدیم تا الان) شورت سفید (آخرین تیر ترکش قبل از زعفرون) ناف (تمیز کردنیه یا نه) زندگی سالم :)))

اندر احوالات مکالمه‌ی شبانه‌ی زن و شوهریِ مـا دو نفر 😅

منم همین‌طور عزیزم.

اینکه تنها باشی یا احساس تنهایی کنی خیلی با هم متفاوته، من بعد از مهاجرت به معنای واقع کلمه تنها بودم اما احساس تنهایی‌ای که الان دارم تجربه میکنم با اون موقع خیلی متفاوته. ساره میگفت: «من بی‌کس و کارم نه اینکه کسی نباشه‌ها یعنی کسی رو ندارم کلا» ساره الان میفهمم چی میگفتی.

منم همین‌طور

«مهاجرت به چیزایی بهتون میده که همه می‌بینن، ولی یه‌چیزایی رو ازتون میگیره که جز خودتون هیچ‌کس نمی‌بینه!»

من تلاشمو کردم ولی این مملکت کیریه.

من عادت دارم با خودم و اعضای بدنم حرف میزنم، برا درمان یوبوستم داشتم به روده‌م میگفتم : عزیزم هروقت کاری داشتی فقط اشاره کن، من اینجام که برینم برات.

شیراز، شهری به وسعت یک استان. جدیدا هرکی میاد میگه شیرازی‌ام و تو میپرسی کجای شیراز میشنوی: فسا، بیضا، نورآباد . . . دوست من تو شیرازی نیستی، تو ساکن شیرازی :)

شهر عجیبیه!

وقتی حدودا ۴ ساله‌م بود خاله‌م منو گذاشت تو کوچه و در خونه رو بست، چون دلم برا مامانم تنگ شده بود و خیلی گریه میکردم؛ هیچوقت اون حس از یادم نمیره❤️‍🩹

چرا این خاطره یادم اومد و نوشتمش که الان اشکام بند نیاد!

من متوجه شدم بدنم به ۹ ساعت خواب احتیاج داره، یعنی شب هر ساعتی بخوابم دقیقا ۹ ساعت بعدش بیدارم. عجیب ولی واقعی