Faşizmi hayatınıza, hayatımıza sokup normalleştirmeyin. Eğer “Bakan seviyorum; vali, başsavcı seviyorum; duramıyorum.” diyorsanız, en azından bunu, faşizme karşı dövüşenlerin önüne “meslek vakarı” diye çıkarmayın, evimize getirmeyin; evinizde sevin.

Galiplerin, mağrurların ve zalimlerin geçit resminde değil, ezilenlerin uzun yürüyüşündeyiz. İşte bizi sizle uzlaşmaz, işte bizi size korkunç yapan bu! İşte kaçırılmamızın nedeni…

Hiçbir kanunda suç olarak tarif edilmemiş eylemlerim nedeniyle hapisteyim. Muhaliflerin avukatlığını yaptığım, şüpheli ve sanıklara susma hakkını kullandırdığım, işkence görenlere, işten atılanlara, işyerlerinde katledilenlere ücretsiz hukuksal yardımda bulunduğum için.

Şimdi kötü günlerdeysek de her şeyin bir zamanı var. “The times is out of joint” diyordu Hamlet. Gerçekten de onursuz bir çağ bu; zamanın çivisi, menteşesi çıkmış ve yerine takılmayı bekliyor; kim takacak? Onu da Marx söylüyor “…Henüz gelip çatmamış devrimcinin saati vardır”

Bundan önce de çok bedeller ödendi. Avukatlar onurları için canlarını, sağlıklarını, mesleklerini kaybederek mücadele ettiler. Halka ve kendilerine karşı suç işleyen rejimleri, onların hükümetlerini, mahkemelerini, polislerini, ordularını, kontrgerillalarını hiç unutmadılar.

Madem uyulması beklenen “sosyal uzlaşımsal” kurallar artık yürürlükte değil; madem yasa öldü; o vakit herkes kendi ahlakından mesul. Bizim ahlakımız, Ebru.

17.yy.dan bu yana sizin “reform yapıldı”zannettiğiniz her alan, ayaklanmış ve devrimci yöntemlerle düzeni değiştirmeye çalışan halk kitlelerinin ateşini söndürmek için ıslah edilmiştir. Reforma reformistler değil devrimciler sebep olur, reformu reformistler değil iktidarlar yapar

Sonsuz olan ömrümüz değil türümüzün hayal gücüdür. İnsanı hak ettiği bütünlüğe kavuşturacak bir geleceği önce hayal ederek, sonra bunun için mücadele ederek, hapis yatarak, gerekirse ölerek insan türünü ölümsüzleştiririz. Ölümsüzlük tıbbi değil siyasal bir taleptir.

Miguel de Unamuno’nun, Étienne Pivert de Senancour’a atfen –tersine çevirerek- hatırlattığı gibi: “İnsan ölümlüdür. Olabilir; ama direnerek ölelim ve yokluksa eğer bizi bekleyen, öyle davranalım ki bu adaletsiz bir kader olsun!”

Veraseti, ayaklanmış ve yenilmiş olmayı, hakların gri teorisine tırmanan sarmaşık dallarının yeşermeye devam ettiğini görmeyi, suyun ağır granit taşları azimle oyduğunu duymayı ve bütün bunları bilmek ise barok adliye sarayının kesme kemerlerinin ötesine bakabilmeyi gerektirir.

Yaşamlarımız boyunca emperyalizme karşı Bağımsızlık, faşizme karşı Özgürlük, kapitalizme karşı Sosyalizm için mücadele ettik. Bu güzelim mesleğin Adalet için var olması gerektiğine inandık. Bunca yıl sonra hâlâ her anını büyüleyici bulduğumuza göre zamanla solmayacak...

Devrim Tarihi hâlâ tozlu, sloganlar ağdalı, analizler şematik mi görünüyor? Hepsinin “modası” geçmiş gibi mi gözünüzde? O zaman müziği duymuyorsunuz demektir. Devrimci Hareket, kendi açtığı patikada tarihin müziğiyle dans etmektedir. Duyamıyorsanız söylemediğiniz içindir...

Eksiklik ve kusur da aynı meziyet ve irade gibi bizim: Sadece yenilgilerimizin sesi ve zaferimizin habercisiyiz.

Faşizme karşı mücadele “iknânın, müzâkerenin, kapsamanın, kucaklamanın, öpüşmenin, helâlleşmenin…” değil savaşın konusudur. Güç göstermek gerekir. ... Faşizm tarafından önerilen kutuplaşmayı peşin kabul edip sonra da yükselterek dövüşmeliyiz: Faşizm’e karşı Biz.

Dünyayı hukuksal parsellere; sınıflara, ırklara, cinsiyetlere bölerek mülk edinmektir suç. Mülkiyet suçtur. Banka ve sigorta şirketi işletmek; borsa kurmak suçtur. Devletin görevini ihmal etmesi değil bizzat görevinin kendisi suçtur.

Bugün maalesef belanın kendisinden çok, onunla baş etmenin tek yolunun “seçim ittifakı, anayasal müzakere, parlamento” olduğu yönündeki güdük kanaatle boğuşuyoruz. Elbette bu işlerin kazananı ve kaybedeni olacaktır lâkin bu haliyle biz taraflardan birisi değiliz.

Vatan dünün yahut Silistre’nin hatırlanmasından çok yarını hatırlayabilmektir. Dünyanın herhangi bir köşesinde emperyalizme, faşizme, sömürüye, zulme direnilen yerler ve zamanlar var, hep oldu. En azından proletaryanın vatanı işte o yer ve zaman; o dövüştür.

Doğru vasiyet işte böyle yazılır ancak işleme konmak için doğru ölümü gereksinir. Yahya doğru öldü. Doğru yaşayıp yaşamadığımızın ölçütlerinden -önemli- birisi de budur. Şehitlere ebedi onur; Filistin'e mutlak zafer! Biz kazanacağız!

Merhaba, Hoş buldum! Hapishanede veya dışarıda mücadele durmaksızın devam ediyor, edecek. Bize yapılan kötülük son bulacak, zulüm bitecek. Onurlu bir yaşamı hep birlikte var edeceğiz. Haklıyız! Biz Kazanacağız!

Merhaba, Sonu nasıl gelirse gelsin, yaşamımdaki en güzel günlerden biriydi, umut ve inançla doldum. Elbette tekrar buluşacağız. Birlikte mücadele edeceğiz. Biz kazanacağız! Yaşasın Bir Mayıs! Bijî Yek Gulan!