her gün başka bir felakete uyanıyoruz, günlük yaptığımız şeyleri yaparken bile utanır olduk başka şehirde abilerimiz ablalarımız kardeşlerimiz zor durumdalar diye. hepimizin gördüğü hatay fotoğrafı vardı önde depremin enkazı arkada yangın, yaşadıklarımız da bundan ibaret++
o enkazlar hâlâ var, depremden iki hafta sonra bile herkes normalleşmişti ama en basitinden biz bile normalleşemedik hâlâ bi evimiz yok. milyonlarca para toplandı ama hâlâ evimiz yok. o kadar yer yandı o kadar zarar oldu onlar da yıllarca öyle kalacak, biliyoruz++
normal yaşamak dediğimiz şey aslında anormalimiz oldu. kaossuz kayıpsız gün anormalimiz oldu. mutlu umutlu haberler görmeye hasret kaldık. gözümüzdeki ışığı kaybediyoruz yavaş yavaş. yorulduk, yorgun bi gençliğiz artık. gece gece içimi klan'a dökesim geldi çünkü klan yargılamaz🤙🏻