فردا میخوام یه کار سخت انجام بدم.

تهرانیا یه ضرب‌المثل دارن که؛ تو این شهر هر آدمی رو قراره فقط یکبار ببینی، پس بمال درش و برو.

فردا دارم برمیگردم تهران خداحافظ داهات خداحافظ دوستان عالی خداحافظ غذای خوب از فردا دوباره مجبورم برای یه معاشرت کوچیک خایه مالی این تهرانی‌های شیاد رو بکنم.

strategist به این فکر می‌کردم آدم‌ها بدجوری تحت‌فشارند، برای دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن؛ خب، بخشی از این میل به تعلق زیستی و طبیعیه، بخش دیگه عملاً فشار فرهنگی و رسانه‌ایه. مصرف روزانه مزخرفات عاشقانه‌ای که در قالب داستان و موسیقی و فیلم تولید می‌شه، واقعاً داره آدم‌‌ها رو دیوانه می‌‌کنه.

بهبه این آقا الگوی ما جووناست.

ای تهرانی های مزدور من اومدم.

وای دچار آدم مناسب، مکان مناسب، زمان نامناسب شدم.

سوشال مدیا یه کاری با مغزمون کرده که فقط دنبال اینیم که تا قبل سی سالگی هم دنیا دیده باشیم هم رابطه خوب بسازیم هم سه تا خونه بخریم هم کلی دوست داشته باشیم هم مدرک آکادمیک داشته باشیم. همش استرس به جون آدم میندازید.

شیطونه میگه این هفته هم بلند برگردم بیام داهات آبمونم باز کردن به به.

یک روزی فکر میکردم تنها زندگی کردن یعنی فساد و فحشای گسترده ولی الان تنها چیز گسترده‌ای که نصیبم شده یه سینک پر از ظرفای کثیفه.

از وقتی تنها زندگی میکنم یه چیزهایی رو دارم در خودم می‌بینم که این همه سال حتی نمی‌دونستم ذره‌ای ازش در من وجود داره.

از کف تهران تا دم خونمون تپسی گرفتم شد یک میلیونو سیصد هزار تومن سریع و مفت🤌

بهبه خونه مثل همیشه تمیزو مرتبه بوی غذای مامانم پیچیده تو خونه تو حیاطم بوی گل میاد.

تا وقتی مدتی رو در یک خانه بدون نور نباشین این قضیه رو درک نمیکنین.

بچه ها من چک دارم چیو باید رها کنم مشکلم حل بشه؟

من یه معذرت خواهی بزرگ به خودم بدهکارم به خاطر تمام روزهایی که بد گذروندم.

خیلی خستم هر کاری میکنم خستگیم در نمیره هر چیزی که قبلا جواب میداد الان دیگه جواب نمیده.

امیدوارم یک روز بالاخره به نقطه‌ای برسم که هیچ چیز و هیچکس به اندازه‌ی خودم برام اهمیتی نداشته باشه نه در حرف بلکه در عمل.

میخوام یه روزی از خواب بیدار بشم و راجع هیچ چیز سختی تصمیم نگیرم.

مشهدی بس کن‌.