Asıl cesaret, yalnız kalmaktan değil; sevildiğini hissetmediğin bir ilişkide kendini kaybetmekten korkmaktır.

Olumsuz duyguları bastırmak değil, onlarla yüzleşmek overthinking döngüsünden çıkmanın ilk adımıdır.

Gerçek ilişki, geçmişin gölgesinde değil; şimdiki anda, tek bir kalple yaşanır.

Depresyon, kişinin iradesizliği değil; geçmiş ve gelecek kaygısının şimdiyi bloke ettiği, biyolojik ve duygusal dengeleri bozan, profesyonel destekle iyileşebilen bir ruhsal süreçtir.

Bazen karşımızdakinin bizi anlamak istememesi, bize değer vermediğinden değil; değişim ve sorumluluk almaktan korkmasındandır.

Bazen sorun karşındaki duvarda değil, o duvara sürekli çarpan sende saklıdır.

Zor olan ayrılık değil; kalbin hâlâ yatırım yaptığı bir şeyden zihnin vazgeçmeye çalışmasıdır.

Sanmak bazen umutla yaşatır, bazen yanılgıyla yaralar; asıl mesele onu gerçekle dengeleyebilmektir.

Duygusal olgunluk, duyguların esiri olmak değil; onları fark edip, yönlendirebilme becerisidir.

Duygusal yaralar zamanla, farkındalıkla ve şefkatle iyileşir; pirince değil, sabra ihtiyaç duyar.

Koşulsuz sevgi, çaba değil var olmayı ödüllendirir; işte gerçek huzur orada başlar.

İnsanın en çok zorlandığı şey, bir ilişkiden değil; o ilişkiye yüklediği hayallerden ve umutlardan vazgeçmektir.

Gerçek güç, çocukken bastırılan korunma ihtiyacını fark edip ona şefkatle alan açabilmektir.

Gerçek affetme, başkasını değil, bastırdığın duygularını fark edip kendini özgürleştirmektir.

Gerçek güç, acıyı bastırmakta değil; onu anlayıp kendini yeniden inşa edebilme cesaretindedir.

İyileşme, geriye gittiğini sandığın anlarda bile aslında içten içe ilerlediğin bir süreçtir.

Gerçek öz bakım, kendine vakit ayırdığında değil; o vakitte kendini gerçekten duyabildiğinde başlar

Bazen en acı fark edişler, en gerçek iyileşmelerin başlangıcıdır.

Sınırlar sevgiyi değil, güvensizliği uzak tutar; iki insanı ayırmaz, ilişkiyi sağlamlaştırır

İyileştiren şey sevgi sözcükleri değil, her defasında aynı güveni hissettiren tutarlı davranışlardır.