🔥The 9th Round of Easy Loan, Earn $40 Reward is in progress❗️ ⏰ Promotion Period: January 15th - Feburary 15th, 2025 👉 Register now and check more details at gate.io/campaigns/358

Karışmak; ayrışmanın başlangıcıdır.

Yüzleşme; insanın kendi kendiyle karşılaşmasıdır. İyileşme; ötekilerin içinde kendiyle karşılaşmasıdır.

İlişkilerde ve iletişimlerde tek taraflı kazanılan farkındalık, çözümden ziyade "çözülmeyi" getirir. Bir ilişkinin doyumunun artması her iki partnerin mutlak katılımıyla mümkündür. Tek taraflı çekilen bir kürek, kişinin yalnızca kendi ekseninde dönmesini sağlar.

Çocukluğunda bir şeyin/olayın, önemini ve değerini "kötü hissederek " öğrenen/tanıyan bir kişi. Yetişkin yaşamında bir şeyin önemini ve değerini tanıyabilmek için aynı hisse ulaşmaya çalışır. Bu hal, şeyleri/durumları hatta kişileri gerçeklikten (mevcut olandan) uzaklaştırır.

İnsan ihtiyacı kadar, yaşar. Nefes almak gibi. Rahatça nefes almayı öğrenene kadar koşar. (Gerçek İhtiyacını fark edene kadar) Bu koşunun bitiş çizgisi anlamdır, anlamına kavuşan birey, yavaşlamayı öğrenir. Yavaşlayan; bilinenin aksine, yaşamı kaçırmayandır.

Bağ kurmak ya da bağlanmak; simbiyoz ilişki değildir,hayatın her karesinde birlikte olmak da değildir. İhtiyaç halinde (duygusal,fiziksel, vs.) ötekinin orada olduğundan ve dönüt alabileceğinden emin olmaktır.Ancak bu farkındalıkla yaşamda kişisel ve ilişkisel gelişme sağlanır.

Bir çocuğun elinde bıçak gördüğünüz de ne yapıyorsunuz? Muhtemelen alırsınız değil mi çünkü yetişkin birinin gözetiminde olmalı (kendine zarar vermemesi için). Ta ki bıçağı yönetecek beceriye sahip olana kadar. Duygular da öyledir, nasıl mı? 👉🏼

Yönetemeyeceği duygu parçasını çocuktan alıp güvenli bir şekilde deneyimlemesine alan açılmazsa o duygu çocukta iz bırakır. Duyguyu yönetecek olgunluğa gelene kadar, bu gözetim bakım verenin sorumluluğundadır. Çünkü duygular da iz bırakır, hem de epey kalıcı.

Psikoloji bilimine dair bilgi sahibi olmak, ilgilenmek ya da terapilerden elde edilen farkındalıklar; kişinin kendine yönelik okuryazarlık kazanmasını hedeflemelidir. Yani, kişi bilgiyi kendi yaşamını revize etmek adına kullanır. 👉🏼

Aynı bilgiyi; ötekiyle ilişkisini anlamak için kullanması, çoğunlukla ötekine dair bir atıf bulmaktan öteye gitmez (ör. Narsisizm, bağımlı vs.). Bu durum; ilişkiyi geliştirmekten ziyade değersizleştirir. Yani ilişkinin sorumluluğu başka bir şeye atfederek rahatlama sağlar.👉🏼

Sonuç olarak;  İlişkinin döngüsüne ait olan bir şeyi, yine ilişki de bulabilirsiniz, çift terapisini bireysel terapiden ayıran nokta burasıdır. 👉🏼

Bireysel terapininin hedefi ise "kişi ile kurduğu ilişkilerin; kişinin kendiyle olan ilişkisine etkisini" hedef alır. Ve buradaki gelişme/güçlenme ilişkiye yansır. Bunun istenci ve sorumluğu da kişiye aittir.

Daha iyi bir versiyonumuz için, bir şey aramayı o kadar çok abarttık ki, bir odada bir şey bulmak için tüm odayı talan ediyoruz. Bu kaygılı hal özensiz ilişkiler doğuruyor. Birbirinin hayatına girip birşeyler arayıp çıkan insanlar olduk. İyi şeyler bulunmaz, inşa edilir, özenle.

Uzun uzun yazılası bir konu... Yönetmelik; kapsayıcı olmak yerine ayrıştırıcı, eksik yanlar giderilmelidir. #PsikologlarİtirazEdiyor

#PsikologlarTeknikerDeğildir

#PsikologlarİçinAdalet

Bizim kadar sürekli hak aramak zorunda olan bir meslek grubu daha var mı acaba? #PsikologlarAdaletİstiyor

Yaşamı yargılar üzerine kurulan insanın düşünme yetisi yoktur. Düşünmeyen insan gelişemez. Yargı güvendir, adalettir, üzücü ama insanlar yargıdan umudunu kestikçe, kendi içsel yargılarını inşa ederler. Yargıyı kendi içinde taşıyan insan hayatta kalır, yaşayamaz.

Öteki(başta ebeveynler); kendi oluşuna en uygun olanı görmek ister, kişinin ötekiyle uyumlanma çabası da bu görülme ihtiyacıdır. Burası önemli; senin varlığın ötekinin gördüğüne bağlı değil. "Bağlıymış" gibi hissettiğin duygu kendinle kurduğun ilişkinin yetersizliğini yansıtır.

"Kitap okumayı seven biri" olmakla "kitap okumayı seven biri gibi "olmak, aynı değildir(görülme arzusu besler, kafede kitap okumak gibi). İlki kendine iyi geleni yaptığı için olmanın keyfini yaşar. İkincinin var oluşu ötekinin gördüğü kadardır. Konunun kitaplarla alakası yok:)