Özlüyorum..Bir eve, bir aileye ait olmayı. Bu aidiyetsizlik beni her geçen gün biraz daha yoruyor. Neredeyse iki yıl olacak; belirsizlik ve acıyla mücadele ediyorum. Hep acımı tanımlamaya çalışıyorum ama bir türlü tarifini bulamıyorum. Sanki bu hayatta acı ve yalnızlıktan başka
Bu adamın sırf elinden alınan evladının hesabını sorduğu için yaşadıklarını ve verdiği mücadelenin zorluğunu atlatamıyorum.Kızının arkadaşları üniversiteye başladı ama hâlâ katiller ortada yok o kadar acı ki.