Otoritenin şunları öğren, bu dediklerimi geciktirme, al bakalım ödevini diye sıraladıklarını herkes hatasız, eksiksiz, tam zamanında uygulasaydı yerimizde sayardık tarih boyunca. Kültürel evrimi biraz da niyetsizlere, savsaklayanlara, gönülsüzlere, dikkatsizlere borçluyuz.

Doğumu/ölümü/bedeni, dolayısıyla “dişil” varlığı kontrol etme pratiği, teoriği semavi dinlerle başlamadı ama onlarla sistematize oldu. Din, bilim, aydınlanmacılık; tüm medeniyet tasavvurları, “ölümden/bedenden/dişiden muafiyeti” keşfe adanmıştır. Kardeştirler.

Zihin işsiz kaldığı vakit kuruntular üretiyor değil, zihin baştan zaten işsiz olduğu için dünyasını yarattı. Zihin; hayatta kalma güdüsünü allayıp pullayan. Kafamızda kurmadığımız şey veya ötekinin kafasında kurduğuna dahil olmadığımız an var mı ki.

Kafası karışık insana rastladığında neden kafası karışık diye sorgulamak yerine, benimki yeterince karışık değil gibi sanki, yoksa mal mıyım diye bir burukluk hissi oluşuyorsa kişide, o kişiden umut kesilmez.

“2400 yıl geçti ama her şey aynı” denmiş, şaşırtıcı gelmiş belli ki. Elbette aynı. İstersen 24000 yıl de. Ölümlü bir bedene sahip/muhtaç olduğumuz sürece her şey aynı kalmaya devam edecek. Geri kalanı makyaj. Oyun değiştirici tek şey “bedeni aşmak”.

-Yendim! Kazandım! -Ölümü yenmiş, ölümden yırtmış olmalısın. -Hayır? - Pek kazandın sayılmaz. - Yenildim! Kaybettim! - Son nefesini veriyor olmalısın. - Hayır? - Henüz yenildin sayılmaz.

Aydınlanma öncesi: Ben bilmem tanrım/kocam/karım/ay/güneş/ateş/su bilir. Aydınlanma sonrası : Ben bilmem ideolojim bilir.

-hayatımda yeni bir sayfa açtım. -tebrik ederim, astral yolculuk yaptın demek veya paralel evrenleri dolaştın geldin? -hayır. -e yeni bir sayfa derken?

Psikanalizin göbek adı jinanaliz olmalıydı. Çünkü araştırılan, kurcalanan şey dişidir. Psikanalitik camianın tüm erkekleri ve kadınları, erkekteki ve kadındaki dişiyi keşfetmeye adarlar hayatlarını. Kadınlar daha da merak ederler dişiyi. Camianın çoğu kadındır. Şaşırtıcı değil.

Var olan imkanlar dahilinde ehvenişer seçenekti kitap okumak, film seyretmek şu bu. Cennette neden kitap okumaktan film seyretmekten bahsetmiyorlar diyor akıllının biri. “Cennet gibi” bir yerde neden kitap okusun insan? Cennet var yok ayrı hikaye.

Başyapıt saydığımız eserler; O görsün, O işitsin, O hissetsin de karşılığında sevgisini bahşetsin diye yaratıldı. Bizlik durum yoktu esasında, araya kaynak yaptık. Keyfini çıkardık.

Erkekler baktılar kadınlar hizaya sokulmuyor, “ben demiyorum, gökten gelen buyruk böyle”ye geçtiler ama o da pek kar etmedi günün sonunda.

“Kötüyle savaşıyoruz” (çocuk) “Savaştığımız şeye kötü diyoruz” (yetişkin)

“Her Erkek Ödip Doğar” (uncut version) Sinopsis: Ufaklığında babasının köstek olmasından dolayı bir kadına hükmetme arzusu yarım kalan oğlan, şöyle ağız tadıyla hükmedebileceği bir kadın ararken çeşitli maceralara atılır. —-(Spoiler)—- Ölür. Gözü açık gider.

Kadın hipergamiktir diye bir laf çıktı, arkasından nefret dolu bir kalabalık yürüyor. Genelleme yapılacaksa illa; partnerini güçlü sayıp bağlanırsa, süpermen dahi gelse dönüp bakmıyor da eklensin madem. Daha güçlüsünü görünce anında satar diye anlayanlar andavaldır.

Medeniyeti inşa eden ama aynı zamanda yıkan da; bir baltaya sap olamadığını, kadınların gözüne giremediğini düşünen erkeklerdi.

İstersen ta öbür ucuna git yaşamaya. Dünya mahallesinin bir diğer sokağındasın. Taşınmadın başka bir yere.

Açık denizde sürüklenmemek için henüz aklının ermediği yaşta yani pek de elinde olmadan en yakın, sapılası limana sığınıp diğerlerinden feragat eden kaygılı ve dolayısıyla sağlamcı insana “kişilik sahibi” denir.

Kriz anında soğukkanlılığını korusun ama fena derecede aşık da olabilsin. Dünyada henüz rastlanmayan bu insanı arıyor herkes.

Kimliklerini beğenmeyince gariban çocuklara dağıttığı tostları yere “düşüren” bir dallamanın videosu dolaşıyor. Medeniyet tabiatı tasnif etme ile doğdu. Irkçılık da ürünlerinden biridir ve insanlık dışı değil “insanlık içi”dir. Savaşacaksan kendinle savaşacaksın yani ilk.