En büyük zaafımız ihtimallere. İhtimaller karşısındaki zayıflığımız, en cezbedici olan karşısındakinden kat kat fazla. Bundandır gerçeklikten kopuşumuz.

Yaşıyor gibi yapmanın sonuna geldik. Ya yaşayacağız ya öleceğiz.

Çocukların en güzel yıllarını okullarda heba ediyoruz. Onlara ne sevebilmeyi öğretebiliyoruz, ne de insan olabilmeyi. 12 yıllık eğitim boyunca öğrendikleri tek şey birbirleriyle yarışmak. Sonra da dönüp birbirimize, insanlar nasıl bu kadar kötü olabiliyor diye soruyoruz

Gözü Patlayanlar Derneği mi kursak?

“Özet yazma” en önemli okuduğunu anlama stratejilerinden biri fakat çoğunlukla “sıkıcı bir gelenek” olarak devam ettirildiği için birçoğumuz öğrencilerimize özet yazdırmakta zorlanıyoruz. Sınıflarımda bu sorunu nasıl aştığımı bu vesileyle anlatmak isterim: Ahmet Benzer

İnsan "nereden nereyee" diye düşünüyor.

cumhuriyet.com.tr/turkiye/mebe-y…

Bir insanın saf kendisiyle karşı karşıya kalabilmesi için, şu soruyla yüzleşmesi gerekir: "Doğar doğmaz bana eklenmiş olan kimliğimden, toplumsal cinsiyetimden, dinimden, milliyetimden, ismimden ve tüm diğer toplumsal ve türsel aidiyetlerimden soyunduğum zaman; ben neyim?"

En iyi okul akademik bilgileri en iyi öğreten okul değil çocuğun bütünsel gelişimini destekleyen ve çocuğun, içinde kendini mutlu hissettiği okuldur.

Bazen o kadar değer yargılarına, rutinlere sımsıkı tutunuyoruz ki, onları da insan eliyle kendimizin yarattığını unutuyoruz. Rutinin içinde ölüleşiyorsan değiştirmek mümkün. Uğruna saçlarını süpürge ettiğin değer yargıların artık seni yaşamaktan alıkoyuyorsa değiştirmek mümkün.

Öğrencilerin okuma başarılarına etki eden faktörler.

Aynı şeyleri tekrar tekrar yaşamaktan çok sıkıldım. Komşuda yemek yiyen bir ailenin yaşları en fazla 1-2 yaş oynayan dört çocuğu bizim ufak kediyi fark etti. İlk önce sevmeye gelecekler sandım. Sonra kovalamaya başladılar. Kedi sağa sola kaçıyordu, tehdit olarak görmediğim için

Hayvanların hayvan oldukları için yaşamı değerlidir. Kedi köpeğin insana fayda sağlama borcu yok. Bizim korucuyumuz olmak zorunda değiller. Yalnızlığımızı giderme aracı da değiller. Hayvanlar eşya değildir. Her canlı gibi yaşamları kutsaldır. +

Öldürülen kız çocukları üzerinden feodalite okunması yeterince yapıldı, dehşet senaryoları yeterince yazıldı, melek oldu’nun yanlışlığı yeterince anlatıldı, köşe yazılarıyla tribünlere de oynandı. Herkes yeterince etkileşim aldıysa mücadele biçimlerini konuşmaya geçebilir miyiz?

İstanbul Kadıköy’de bir bayan o kadar doğru bi pankart asmış ki evninin penceresine . Çocuklarla hayvanları öldüren kişiler aynı kişiler .