Ayrılık, pek çok zaman ayrılınır ayrılınmaz gerçekleşemiyor. İçerideki devinim devam eder. Ona bir yaklaşma, ondan bir uzaklaşma, tamamlanamayanı rüyalarda tamamlama… Özlem, soğuma, kızgınlık bazen çeşitli zamanlarda bazen aynanda belirir. Ayrılık, çoğu zaman bir süreçtir.

Öyle ya da böyle tek başına isyanın nabzını tutuyor.

Psikologlar olarak uyarıyoruz: Bu yasa, şiddete eğilimli kişilerin cesaretlenmesine zemin hazırlamaktadır. Daha önce yetkililere yaptığımız uyarılar maalesef karşılıksız kaldı. Bu olay, daha da korkunç şiddet olaylarının habercisi olabilir. #AltindagdaKatliamVar

Hiç düşünmeden, sakince duran bir köpeği katledebilen birileriyle sokakları paylaşan çocuklar daha mı güvende? Yasayı iptal edin.

Evinden dışarıya çıkamayan, dışarıyla sosyal medya üzerinden köprü kuran hastalarımız mağdur.

Zorlandığımız duyguda kaldıkça o duyguyu sağaltabiliriz. Bir duygunun içinden geçebilme o duyguda kalmakla mümkün olur. Bu, bir tek şiddet için geçerli değildir. Şiddette kalmak, şiddeti doğurur. Şiddetle temas arttıkça, yayılır.

O en son davranış ve, ‘uyanış’..

Bayıldım…

“Çoğu insanı ölüm konusunda dehşete düşüren şey geleceğin kaybı değil, geçmişin kaybıdır. Aslında unutma davranışı hayatın içinde her zaman var olan bir ölüm biçimidir.” Milan Kundera

"Yüreği soğuyanın savaşı biter" yazıyordu bir yerde. Ne doğru. Kızıyorsun, üzülüyorsun, kavga ediyorsun, dinmiyor. Bir noktada yüreğin soğuyor, ne yaparsa yapsın artık kızmıyorsun, üzülmüyorsun. Bunu fark edince seviniyorsun, özgürleştiğini hissediyorsun.

Tacizin en arafta bırakan hali kişinin hızlıca kendini suçlamaya geçmesi. O kadar arada bir yaşantı ki, benim sorumluluğum var mıydı yok muydu sorgusuyla beraber saklanıyor, anlatılmıyor. Taciz, böyle yayılıyor.

Yas, bir hastalık değil ki iyileşelim.

Sana, senin istediklerini veremeyeceğimi anladığımda geri çekilmek sevgi içerir. Kendi keyfimi sürdürmenin peşine düşüp, sana istediklerini verecekmiş gibi yapmak seni kandırmaktır. Sevgi, böyle bir şey değildir; sevgi iki kişiliktir ve hem seni hem kendimi gözetmeyi içerir.

Şu yalan dünyanın sonu hiç imiş, Akşam gelüp konan, sabah göç imiş. Pir Sultan Abdal

Kayıp, biraz kendini de kaybetmek… Onunlaykenki halini, onunla olan dünyayı, ondaki seni, sendeki onu… Kayıp bu yüzden zor, her şey biraz yitiyor, kayboluyor. Kayıpla kaybolmadan yeni bir ben de pek inşaa edilemiyor.

Bir çocuğun hayali gelinlik zannediyorlar. Güçlerini narin olana kullanıyorlar. Ne biçim bir düzen bu ne biçim!

Yarayı açanın yarasını görmek ve ona yaptığı yıkıcılıklara karşın kapsayıcılıkla davranmak, çoğu kez onu durdurmaz. Kapsayıcılık da, yardım gibi, isteyene verilir. Yarayı açan, onu bilerek yapıyordur. Bazen kendini korumak için onu anlamak değil, onun dilinden konuşmak gerekir.

Dertli olmayanlar derde yanar mı Sadık derviş ikrârından döner mi Dertsiz bülbül gül dalına konar mı Ben bülbülüm dersin, gülün var mıdır? Pir Sultan Abdal

Yokluğum bir etki uyandırmamışsa, varlığımın hayatında bir etkisi var mıydı?

Özlediğin, gidip görmek istediğin- ama gidip göremediğin Özlem, gidip görmek istemen- ama, gidememen, görememen; gene de, istemen Oruç Aruoba