Irkçılık karşıtı hafta dolu dolu geçti. Yazarlar, düşünürler geldi, eğitim çalışmaları yapıldı, konuşuldu, tartışıldı, değişik ülkelerden onlarca kişi deneyimlerini paylaştı; müthiş bir yakınlaşma sağlandı. Her gün etkinliklerden sonra gece yarılarına kadar sohbet edildi.İyi oldu

"Muntazam kelimesinin karşılığı gibiydim. "Sayfa 38. Cümleler çok anlamlı, fazla gibi dursalar bile oraya gelinceye yerine oturuyor, güçlü bir vurgu oluyor. Karakterlerini içerden, çok içerden izliyor Ö. İ. Demir. Bir de acı, boyut, gerçeklik açılımları var, okuyasın bitmiyor.

Engelli arkadaşla yürüyüşe çıktık. Dinlenmek için bir banka oturduk. Etrafta ağaçlar, kuş cıvıltıları. Hangi kuş, adını bilsem!? Fazla güneş gelince gölgeye kaçıyoruz. Öteki banka da oturanlar oluyor. Simone elini uzatıyor.Çak yapmayı seviyor. Bir tane daha.Yıl, gün.Hayat geciyor

Barbaros Altuğ yine çok iyi bir roman yazdı. Kısa, denebilir; fakat hikâyeyle damardan etkileyip alanını, kahramanların - tarihin iç içe geçişini bu derece rafine birbirinde açar düğümlersen, o kısalık uzar, büyür. Ermeni kardeşlerimizi derinden hissediyoruz. Fazlası da var.

"Tanrı'nın tek kötülüğü, var olmamasıdır." s. 8. Burhan Sönmez okuru ara ara yüklü cümlelerle şaşırtılacağını bilir.

"Seçimler gerçekten bir şey değiştirebilir olsaydı, yasaklanırdı! " Kurt Tucholsky

"Mutluluk da aşk gibi sadece bir akıl hastalığıdır, derdi gençken, hiç vazgeçmedi o düşüncesinden." Haklısın amcacım" dedim kendimden iğrenerek. Erman diyemedim. " Ö.I.Demir nasıl güzel yazıyor. Hassaslık inceliyor, özden dürüstçe hikâye ediyor. Oku oku roman iyi ki bitmiyor.

Murat Gülsoy aslında sıkı yazıyor. Du. Damardan giremeden çekirdek etrafında dönmeleri andırıyor bu hikâyeler. Giderek olgunlaşan kalabalık etmeyen bir yaklaşım mı daha çok? Evet. Belki 100. sayfadan sonra.

Almanya'da edebiyat dünyası yeni ödül için ilk 20'ye giren uzun listeyi konuştu. Şimdi kısa listeye (6)geçildi. Dilek giremedi. Ama besbelli güçlü bir kalem. Etnik yeni kuşaklar eskileri üstleniyor, topluma katkı sağlıyor. Aktif. Edebiyat, müthiş yine. Kitaplar mı? Heyecan doruk.

Selbst auf dem höchsten Thron der Welt sitzen wir nur auf unserem Arsch. Montaigne "Essais" Dünyanın en yüksek tahtında da kıçımız üstünde oturuyoruz.

Günlük hayata, gerçekliğe bu kadar yakından bakabilen çok az yazar var. Türkçe yazıyor. Büyük şans.

Behçet Çelik pek çok yönüyle okutuyor kendini. Dile yakın. Yoğunlaşma becerisi var. Konu sıkıntısı çekmesi gerekmiyor. Küçükte büyük yakalıyor. Odaklanınca ayrıntı bütün ilişkilerini büyütebiliyor: Yaşamsal özellikler, değerler. Toplumu da koyunca anlam yakalamaya birebir.

Barbaros Altuğ gelir de sevinmez mi şehir? Nasıl yaman bir yazar. Yeni romanı "Ruhumdaki Yaralar" ve başka her şey üzerine konuşacağız. Ermeni dostluğuna bu kadar hassas bakmak güzelin güzeli.Türkiye'de yayınlanır bir gün, o da olur. Edebiyat yaratıcı damarı yaşamın. Atar damarı.

Hayalet Gemi dergisinden beri izliyorum Yekta Kopan'ı. Murat Gülsoy ve o nasıl motoruydular derginin. Başkaları da vardı tabiî, eklemek mümkün. Sonra sonra bu kitap. Araya çok şey girdi. Kitapları giderek biçimi kurtarır oldu. En içten dokunan sözler azalmış sonunda. Doğallığı.

Ayrıntı sevgisi buna derim. Tayfun Bey anlattığını süreçlerine ayırmayı, her bir parçayı bütünlüğünde tekrar unsurlarında görmeyi seviyor. Biçimsel sanabilir okur. Bu noktada korku, şiddet, kâbus, değerler ilişkilere kaydığı için en temel sorunlarla karşılaşıyorsun. Bu da çok iyi

Tayfun P. iyi bir yazar, yönetmen orası öyle. Dile getirdiği karakterler yine de sanki hep Kafka'nın tornasından çıkmış. Belirsizlik, korku; ezillme, kıyım kıyım yok edilme sınırları. Kişiler hep tanınmadık bir yerlerden. Kendi yaşadıklarını, edebiyattan, sinemadan anlatsa biraz.

Edinilen bilgiyle daha güzelinin edilmesi kendin için mümkün. İçsel anlamda. Maddî yönü var mutlaka, toplumsal boyutu. Her biri çok önemli. Biri olmadan öbürü olmuyor. Temelin oluşması yalnızca birine bağlı değil. Her zaman edebileceğimiz kendimizi bilgili kılmaları bırakmamalı.

Emine Sevgi Özdamar George Büchner ödülünü aldı, son kitabı aynı dönemde yok sattı. Nihayet yeni baskısı geldi. Emine Hanım her şeyi konuşturuyor. Kapaktaki yokuşu, evleri, Arnavut kaldırımı, yolu, kişileri, tarihi, gölgeyi. Aralıksız konuşan bir geveze değil. Çok kibar, estetik.

J. Habermas 91 yaşında, yeni kitabında yaptığı alıntıların, kullandığı kaynakların çoğu 2015-20'li yıllardan. Besbelli ki sıkı okuyor. "Kamusal Alanın Yeni Yapılanması..." adlı kitabını bir üniversiteli genç gibi medyayı içerden izleyerek yazmış.Sunduğu çerçeve yılların deneyimi.

İki kitap, iki kadın yazar. Emine Sevgi Özdamar, Şule Gürbüz. Nasıl iyi yazarlar, nasıl anlatıyorlar; adaleti kalbin en ücra köşelerinde milimine arıyor, irdeliyorlar. Emine Hanım Almanya'daki en büyük edebiyat ödülünü kazandı. Biz de davet ettik, şehrimize gelecek.Şule gelir mi?