“Emek harcadığın insanlar bir gün seni harcadığında büyüyeceksin..”

nasılsa hep orada diye değeri bilinmeyen her şey bir gün yok olur

Seninle benim aramda hiçbir şey kalmasa bile mutlaka bir şeyler kalmış olur

Kimseler bilmeyecek seni sevdiğimi

herkesten dayak yiyen köpek başını okşayanı ısırır

artık hiçbir şey hissetmeyecek kadar çok şey hissettim

dünyadaki en korkunç yer, sessizce kendi içinde iyileşmeye çalışan bir insanın zihnidir.

“Beni tanıdıklarını söylüyorlar”

terapi gibi ortam..

ben artık emeklerime yazık olacak hiçbir yerde olmak istemiyorum.

Zihnim o kadar dolu ki, hiçbir şey sığmıyor artık içine.

daha sakin daha durgun daha hissiz

uçurumlardan bıraktım omzumdaki naaşı

“hikayeni gözlerin dolmadan anlatabildiğinde, iyileşmiş olacaksın”

ya aşk gibi aşk olucak dibine kadar, ya bu kalp seve seve yalnızlığa talip

Bir bakmışsın her şeyden vazgeçmiş eve kapanmışım. Bir bakmışsın sabah 6’da kalkıp yeniden başlamışım.

güle oynaya gidilen yollardan, çıt çıkmadan dönülürmüş

bir daha mümkün olmayacak her şey için ah…

içimden geldiği gibi sevdim seni ister yâr bil, ister yara dilim döndüğünce yazdım seni, ister unut ister sakla beni