بنده تا به‌ امروز، نه خرداد عادی دیدم، نه خردادی عادی.

شجاعانه‌ترین و بزرگترین اکتم تو این دو هفته این بود که رفتم‌ روی ترازو.

بریم سرکار یعنی فردا آقای ترامپ؟

قیمت سیگار رو بگو.

شما هم مثل آقای عرفان پایدار هی خوابای بد میبینین؟

عادیه من هنوز حقوق نگرفتم؟

برو بابا گوته گیرمین.

واقعن دیگه اکسای آدم بعد از یه مدت عین خواهر برادرش میشن بیخودی تکست ندین.

سه هفته پیش چطوری کار میکردیم من به هیچ طریقی کار کردنم نمیاد.

نگه داشتن دوستی ها تو بزرگسالی، خودش یه تسک و پروژه س.

من در حالت عادی یه ساعت دیر میرسیدم همه جا الان که نویگیشن و اینا کار نمیکنه که دیدار به قیامت.

افسردگی برای واقعی هرجا میرم پیدام میکنه.

عجب عاشوعا تاسورایی بود :))

نچسب‌ بودن خیلی کار سختیه‌ها،چطوری بعضیا بدون هیچ تلاشی تو این زمینه انقدر استعداد دارن؟

به بچه‌ای اومده سرکار کارآموزی، از صبح من انقدر فحش دادم که واقعن همه‌ی چیزی که لازم بوده یاد بگیره رو گرفته به نظرم.

عزیز بومی، ای هم‌طویله

وضعیت اینترنت اینطوریه که من سرکار یه کلیک میکنم نیم ساعت منتظر میمونم تا لود شه دوباره کلیک بعدی.

دوری و دوستی هیچوقت برای من جواب نمیده.

مووآن کن. تو هیچ کس گیر نکن. نه بخاطر اینکه نفر بعدی بهتره. بخاطر اینکه ارزش روزای زندگیت بیشتره. زندگی کن.

Once a خارکسه، always a خارکسه.