ما دوام آورده ایم، چون آدمیزاد عادت می کند. به همه چیز عادت می کند و دوام می آورد. نقطه ی قوت انسان همین است. نقطه ضعفش نیز...

دلخوشیِ ساده ی من عشق بود او هم از این خانه سفر کرد و رفت

اگه نمیتونی بفهمی که چرا یکی انقدر طولانی برای چیزی غمگینه . . . باید خوشحال باشی که نمیتونی بفهمی!

دور از تو سر بی سامان است هردم هر لحظه تر است بی تو چشمِ من دور از تو سر بی سامان است هردم شهرِ ماتم است بی تو قلبِ من

بعضی رفتنا... دیگه برگشت نداره

دیگران می توانستند وقایع را به مستی و شوخی بگذرانند اما برای من همه چیز بیش از حد جدی بود من همیشه رنج ها و ترس ها را بیش از حد حس می کردم و این استعدادِ نحس، راه را بر هرگونه آسودگی و سبک سری می بست.

غریب شبیه امشب...

یه شونزدهِ تیرِ دیگه 🙃 به وقتِ ۳۵ سالگی

دیشب اومدن سورپرایزم کنن غافل از اینکه "متولد" بخاطرِ خستگیِ ناشی از تمیزکاریِ خونه، ساعتِ ۹ خوابیده بود 😂

وقتش که برسه... کاری که همیشه از انجامش میترسیدی رو با خونسردیِ تمام انجام میدی!

من یه مشکل دارم و اون اینکه به چیزایی شفاهی نیاز دارم، مثلا من رو دوست داری؟ بگو باهام راحتی؟ بهم بگو، زمانی رو که با هم گذروندیم دوست داشتی؟ بهم بگو، چون در غیر این صورت خودم بهش فکر میکنم و شاید به نتیجه خوبی نرسم.

تو آسمانِ من بودی زمینِ من خانه ی من. هیچکس با ساکنِ سرزمینش چنین نمی کرد که تو با من!

او داشت گورِ تو را میکَند... تو نگرانِ خستگیِ دستانش بودی

او که برآورده نشد . . . دیگر آرزویی نکردم

بدون نیاز به توضیح اضافه:

وقتی کسایی که دوسشون داری رو از دست میدی مثلِ اینه که تو هم باهاشون میمیری، اونا می‌تونن بگذرن و عبور کنن ولی تو همونجا گیر می‌کنی...

عذابِ دوست داشتن تلافی گناهمه

در انتظارِ تو نیستم در انتظارِ منم که با تو رفت...