Büsbütün hüzün bu Her an acı ile yoğrulan ..

Annen yok Kimsen yok ..

Ya Zül Celali Vel İkram ..

Rabb'im... Göğsümün darlığından Sana sığınırım ..

Fotoğraflarda saçlarını ellerimle tarardım ..

Kapanmayan yarasıdır İnsan insanın ..

Öyle bir acı ki Kelimeler dile gelmiyor ..

Vurma L'ila... Göğsüm bozuk saat değil Bu kadar acımasız olma ..

Yorgunum Avareyim Bilmem ki sana niye böyle vurgunum ..

Allah sana yeter ..

Rabb'im... Kendimi kaybolmuş hissediyorum ..

Sözlerim, kelimelerin anlama zorlanmış hali Algılanan dünyadan koparıldı tüm çiçeklerim Artık mektup gönderme bana Bir çift gam çiçeği al onun yerine Her gece sula Kurumasın düşlediğimiz çiçekler gibi ..

Gökyüzüne durmadan bakmak istiyorum Hiç durmadan bakmak Çıkmak, dolaşmak, aşmak; Boşluğun tavansız iskelelerini ..

Yer ile gök arasında Bir kalbin son nefesi ..

Yarım kaldık Bunu sen de biliyorsun ..

Sorsalar tarifini Her baktığımda, İlk defa görüyormuşum gibi, Az kalsın ölüyormuşum gibi ..

Anılardan kaçmanın mümkünsüzlüğü üzerine Bir koku, bir ses, bir mekân Bazen bir sokak bazen bir durak, Yerin yedi kat dibine gömdüğünü sandığın hatıraları çeker çıkarır O yüzden unutmak diye bir şey yoktur ..

Seni ömrümce bekleyeceğim Ama ömrümü umuduma yetiremeyeceğimden korkuyorum. Seni ilk tanıdığım o gün hatırına izin ver; Güldüğünde kısılan gözlerinin güzelliği yaşasın gözlerimde yeter ..

.. Sakın arşın nurundan ümit kesme Vermeyi istemeseydi, istemeyi vermezdi ..

Maşallah ne güzel konuşuyor.! Dinlerken Mehmet Göktaş hocayı dinliyormuşum gibi hissettirdi...