Çoğu his yolumuzda değil, Yorgunluğumuzda..

Hiç olmadı, bu yüzden; Hiç olduk.

Her şey geçiyor. Hiçbir şey geçmese de.

Geceleri düşünür gündüzleri, uyur oldum ben İyi değilim.

Hiç olmamış insan, Hiç olmuşun halinden anlamaz.

Her şeyi düşünmeden konuşabilirim, ama hep düşünerek susuyorum.

“bulanık çıkmış fotoğraflar gibiydim, görünümsüz. yalnızdım, karışıktım. beni tanıyan kimseler yoktu...”

“hiçbir şey iyi gelmiyor. içimde büyüyen bu boşluk, beni sessizce içine çekiyor...”

Toplamaya çalıştıkça dağılıyor, dağılıyorum. Bir şey var, halledemiyorum. Düşünmekten, işin içinden çıkamamaktan, can sıkıntısından, çözümsüzlükten nefes alamıyorum.

Karakterli olmak karakter olmak için yeterli değildir.

sorun şu ki artık kafamı yastığa koyduğumda hayalini kurabileceğim pek bir şey kalmadi

Umutsuz bir yaşam, gerçekte sessiz bir ölümdür..

Kimse ait olmadığı yerde kalmaya benim kadar çırpınmamıştır.

En kötü yalnızlık, kendinle barışık olmamaktır.

Dalgın olsak bilirdik, dağılmışız..

Şuramda bir şeyler var. Sahiden bir şeyler var, haykırmadan anlatamam..

Tek istediğim, basit bir hayatın muhteşem günleri.

“yalnızlığın tercihe dönüşmesi...”