Beş şehir…

“Kötü olan birisi cebinde Nazım Hikmet taşır mı hiç?”

Olgunluk bazen kırgınlık ya da kızgınlığı ifade etmenin gereksizliğini idrak etmektir.

İşten eşten evden arkadaştan ayrılırken sergilemiş olduğumuz davranışlar karakterimizin izdüşümüdür. Kendimizi veya bir başkasını tanımlarken ayrılış biçimimiz özetlerler bizi. Bu özet mutlak bir şekilde bize gerçeği gösterecektir. Veda vefadan gelirmiş.

Kutlu olsun.

Evlenmek için evlenen net haysiyetsizdir. Bu kadar mutsuzluğun tek sebebi bu boktan evliliklerdir. Sizin sevimsizce dünyaya getirmiş olduğunuz çocuklarınız yüzünden bu hayat yaşanılmaz bir hal alıyor. Ne onlara ne de onların muhattap olacağı insanlara bu kötülüğü yapmayın.

Allah kabul etsin…

Her sayfa değerli ama bugünkü sayfa bir başka anlamlı. Ağır ve derin. 1396. sayfanın sonunda hissettiğim tek şey Tuncay Akdoğan sesinde gizli.

Sırrı daha erken be :(

Hiç tanımadığım bir insanın ölümüne en son Tahir Elçi de bu kadar üzülmüştüm. Şimdi de Sırrı abe de bu üzüntüyü yaşıyorum. Uğurlar olsun.

Bu dünyadan bir Sırrı geçti.

Bugün bir alışkanlığın son bulacağı bir gün olacak. Artık arkamıza döndüğümüzde gözlerimiz onu görmeyecek. İlkin onun adı yazılmayacak. Ama her zaman kıyas cümlesini ilk kurarken başvuracağımız isim #muslera olacak. Her nerde olursa olsun Vedalar Vefayı gerektirir. Teşekkürler

Senei devriyesindeyiz ömrün…

“ Baba olmasından dolayı Allahın sırtına yüklediği yükü üstünden indirip çocuklarının sırtına bindirdi. Kuş gibi hafifledi.” Cümlenin büyüklüğü> anadolu aile sosyolojisi

Şükür bugün mutlu olmak için güzel bir sebebimiz var.

Seyithan’ın da dediği gibi “Gün sabah oldu emmi.”