O gün bir özlem olursun mavi düşler sokağında
Çağlayanlar durulur, gün ışıldar,
Başaklar da büyür elbet
Kekik kokar memleket
Med Reşiyan

Aydınlığa hasret tutsak yanım
Ölümümle yargılanan hayat
Uçurumda açan gonca gül
Heybesinde umut taşıyan çocuk
Merhaba elleri tütün kokan anne
Memleket havasını soluduğum dağ
Özgürlüğünü arayan militan
Rüzgârda savrulan başak
Med Reşiyan
Pirsus
Botan Fırat

Kimsesiz bir ölüyüm gecenin koynunda
Unuttum karanfil kokusunu, gül yaprağını,
Denizin mavisini, güneşin sıcaklığını
Ne zaman aklıma düşsen
Çığlık bir acıda can çekişiyor ruhum
Anlatamam gözlerimdeki hüznün hazan yağmurlarını,
Solan mevsimleri
Med Reşiyan

Kirlenmeden soluksuz bir gökyüzünde hayaller,
Tel örgülerin ardında savrulmadan bir gece öyküler,
Karanlık zindanlarda susturulmadan düşünceler,
Ölüm çukurlarında ağlamadan çocuklar,
Yine gelirsin
Ağustosta açar güz gülleri
Serçeler de döner belkî
Med Reşiyan

Varsın doğmasın güneş
Özgürlük esir alınmış yurtsuz bir zindan
Yaralı bir dil
Yaşamımla yargılanan hayat
Cudi Dağı 'nda yükselen bir çığlık gibi
Şiirlerimi yüreğime gömüp
Kederlerimi avuçlarıma alıp gidiyorum
Med Reşiyan

Bir bayram daha geçti
Ne sınırlar kalktı ne de savaş bitti

Med Reşiyan

Denizler, dalgalar savurdu içimizdeki mavileri
Ne baharın dalına dokunduk
Ne de kırlangıç kanadında düşledik sevinçleri
Çoktan göçüp gitti yeşil mevsimler
Karanlık sokakların kavgasında
Bir tipi ayazında tükendi yazlar
Şimdi sonbaharlara rehin bıraktık aşkı
Med Reşiyan

Yasak düşler kentinde
Ölürsem bir gün
Kalleş bir kurşun yarasında
Uyanamazsa tutsak yüreğim
Bitmeyen bir kavganın puslu yalnızlığında
Tel örgülere takılı kalınca sevdam
Karanlık bir sessizlik gibi
Özgürlüğe hasret gözlerimin hüznünde
Bir bulut gibi düşersem toprağa
Med Reşiyan

Hoşça kal çağla çiçekleri
Yaz yağmurları, sessiz akan ırmak,
Kırılan dal, yalnızlığım,
Yasaklı sevdam,küskünlüğüm,
Gözü yaşlı ana,yas tutan kent,

Acılı ülkem,
Düşleri kurşunlanan sokak,
Aşkları kanayan toprak,
Ardımda bıraktığım çocukluğum, gençliğim,
Med Reşiyan

Bir resim çiz bulutlara
Henüz mevsimleri yolunmamış,
Düşleri kirletilmemiş
Koca bir gökyüzü,masmavi bir deniz
Gülümse yeni güne
Hüzünlü akşamlara inat
Gelincik yaprağına sar acının rengini.
Bir şiir yaz hainliğe, kahpeliğe, karanlığa inat
Med Reşiyan

Güney, Kültür Sanat, Edebiyat, Dergisinin 108.Sayısındaki
Anti Demokratik Yönetimler isimli Makalem
Ve Solgun Mevsimler Şiirim
Emeği geçen herkese sevgiler, selamlar.
Med Reşiyan

CEJİNA NEWROZÊ Lİ GELÊ KURD PÎROZ BE

Bu Şiir Bugün Bana Gelsin
21 Mart Dünya Şiir Günü Kutlu Olsun
Şiirlerle gömün beni
Akan sulara, kayan yıldızlara
Yeşile boyanmış bir umutla
Bir sabah belkî dönerim sana
Ayazda solmuş gül bahçesi gibi kırık kalbim
Ölüm dokundukça sevginin kundağına
Gökyüzüne, şarkıların rengine

Şev bebêxt û xemgîne
Li derve dengê tanqan
Li diwaren ve deweşin xwinê
Awirên tirsonek kolanên weranê û xeyalên jar
Ez mirovek im di Kurdistanê de
Li ber serê min bedenên bêcan
Malên hilweşiyayîn û gorên bexwedî
Med Reşiyan

16 Mart 1988 Halepçe Katliamı

Uçurtmaları sevdim
Gökyüzünü, kuş seslerini,
Erguvan ağaçlarını,yaz yağmurlarını
Bir dünya çizerim gölgesiz masmavi ve yeşil,
Bir sevda büyütürüm masum ve hilesiz,
Şiirler yazarım gökkuşağı renginde
Ölümün acısı toprağa düşmesin diye
Med Reşiyan

KÜRDİSTAN 'DA KADIN OLMAK

Bir gece vakti...
Vurulmuşum sokak ortasında çırılçıplak
Toprak dayanmaz hainliğe,kalleşliğe
Dilsizliğimin yaslı hüznüyüm
Kasırgaların gölgesinde
Med Reşiyan

8Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü Kutlu Olsun

Dağların ardı dumanlı,
Issız, karanlık
Ölürsem bir eylül akşamında ölürüm
Bir yangın gibi yüreğimde tutuşur ülkem
Ve dudağımda özgürlük şiirleri
Gecemde yağmur damlaları, aklımda sen
Med Reşiyan

Yitik kentlere benzer yokluğun
Yaralı bir kavgada dinmeyen bir özlem,
Acıya bulanmış ülkem kadar kimsesiz ve çaresizim şimdi
Mevsim değişti,
İklimlerde gam, gözlerimde yaş
Yine ayrılık yine ölüm düştü payımıza sevdiğim
Med Reşiyan

Hangi çiçek renginden utanır?
Hangi bulut üşümez ölümün çığlığında?
Hangi masal sığınır korkunun karanlığına?
Hangi demir parmaklık arasında büyür sevda?
Kaç isyan, kaç öfke seni getirebilir bana?
Kaç ağıt, kaç haykırış dindirebilir bir ananın gözyaşlarını
Med Reşiyan

Kirlenmeden soluksuz bir gökyüzünde hayaller,
Tel örgülerin ardında savrulmadan bir gece öyküler,
Karanlık zindanlarda susturulmadan düşünceler,
Ölüm çukurlarında ağlamadan çocuklar,

Yine gelirsin
Ağustosta açar güz gülleri
Serçeler de döner belkî
Med Reşiyan