Melville'in haklı olduğunda konuşamayıp kekemeleşen bir kahramanı vardı. Ben hakikati arayacak olsam pürüzsüz konuşan bir fenomene değil bir kekemeye filan kulak kabartırdım. Akıcı konuşan kimse büyük oranda haklılığını kaybetmiştir. Görünme ekonomisi görüşünü kısıtlamıştır.

“Onlar sadece günahlarını artırdılar.”

Jung’un gölgesiyle yüzleşmek zor tabii; o yüzden herkes gölgeyi genç bir bedende arıyor. Çünkü nefs, karanlığını tanımak yerine ışığa tutunmuş bir ten arar. Hâlbuki gölge kaçtıkça büyür; insan kendinden kaçtıkça küçülür.

😇

Müslüm Gürses kesin.

İnsan kim olduğunu nadiren ve kısa süreliğine -belki bir aşkın başında, bir şiirin sonlarında, vecd halindeyken- keşfedebiliyor. Kendisini bulması/bilmesi bir ömür alıyorken, kendinden menkul kimlikleri bir de kalkıp başkasına dayatmak olmamışlığın bir dışavurumu gibi duruyor.

Demek ki kimlik dayatanlar aşksız, vecdsiz, şiirsiz; gerçek anlamda acı duymamış, dünya ile kavgayı ve karşılaşmayı göze alamayanlardan, şüpheyi hiç tatmamışlardan çıkıyor. Kölelerin huzuru içindeki özgüvenleri hayret verici.

“Yine adetim üzere ben seni sevdim.”

Kimlik sizi peşinen değerli veya değersiz kılmaz. İçine doğduğunuz kimliği kendinize rahim kılarak bir özne olup olamadığınızla, verili kimlikle ne oranda etik bir özneye dönüşebildiğinizle kıymet kazanır. Yani kimlik biyolojik doğumla değil etik/estetik bir cehtle kazanılır.

❤️

“Bilgi; olumluya yol açtığında değer, olumsuzluğa yol açtığında keder, gerilettiğinde yük,durdurduğunda haber, eğlendirdiğinde mola,düşündürdüğünde fikir,değiştirdiğinde hikmet hükmündedir.”

Bankadaki Bilir Kişi İnsan bazen “ulan adam haklı” diyeceği kadar kararsız kalıyor; sonra bir bakıyorsun yaptığı iş düpedüz kahpelik. Hayat da böyle zaten; güveni kıranla, bahanesi sağlam olan aynı tabakta duruyor. İki ucu boklu değnek; tutanın eli kirleniyor.

Ebu Cehil ve Ebu Süfyan da aynını diyordu: Beni nasıl Bilal ve Ammar'la bir tutarsın. Onlarla aynı SAF'ta durmak onlara zor geliyordu. Onlar saf değil piramit istiyordu. En üstte kendilerinin olduğu piramit.

Bir kelimeyi bir deri bir kemik kalıncaya kadar düşündüm.

Yarın…

Oyunların dışında yalnızız !

Modern çağın dijital nefsi şunları ister. Sadece mutlu olma, mutlu görün Sadece yaşama, izlen Sadece sevme, tüket Olabildiğince beğeni kazan Bu dijital nefis, ruhu, anlamı ve tüm değerleri tüketen nefsin devrimidir

"Bilmediğin için bilirsin"

hikmet sessizdir, kibir ise daima gürültülü.

“insan, hakikatin sesini çoğu zaman işitemediği için değil, işitmek istemediği yerde kendi iç gürültüsünü yükselttiği için duyamaz.”